Een grote glazen kubus zweeft door een onmetelijke ruimte. De camera zoomt in op een apparaat dat midden in de kubus op een tafel staat. Er lopen vier figuren omheen in strakke witte latexpakken. Ze dragen dierlijke maskers. Op hun ruggen tekenen zich grote stekels af. Ze lijken op kleine witte draken (1) en spreken een vreemde taal. Twee termen keren regelmatig terug, ‘Chriii’ en ‘Strabasjjj’.

Plots tolt de kubus drie keer diagonaal om zijn as. De witte draken klampen zich vast aan het apparaat. De kubus komt tot stilstand. Met driftige haastgebaren maken de draken elkaar duidelijk dat er haast geboden is. Het apparaat maakt zoemende geluiden. Een flexibele kunststof arm schiet afwisselend over het oppervlak en door de ruimte boven het apparaat. Langzaam tekent zich een ronde vorm af.

De draken staan twee aan twee tegenover elkaar aan de tafel. Uit de tafel steken stangen met knoppen. Zodra een van hen aan een knop draait, kijken de anderen wat er op tafel gebeurt. Een ronde bol verschijnt. De camera zoomt in. Op de bol ontstaat een landschap, een stad. Een spierwitte Eiffeltoren richt zich langzaam op. “Chriii Strabasjjj, Chriii Strabasjjj.” De draken maken een vreugdedansje. Ze shuffelen op hun voeten, met de armen omhoog en de polsen loshangend in de lucht. Het lijken wel konijntjes.

Technomuziek klinkt keihard door de ruimte. Enorme lichtspots springen aan. Caleidoscopische kleuren waaieren in verfstromen uit over de glazen kubus. Het apparaat op tafel maakt een sissend geluid. De witte bol neemt kleur aan. De camera zoomt in. Eerst op de Eiffeltoren en dan op het Louvre. De camera glijdt het Louvre binnen. Schilderijen verschieten in vogelvlucht van wit monochroom naar kleur.

“Cut”, roept Lars (2). “De licht- en geluidseffecten lopen niet synchroon met de aardkweek. Het moet sneller. Ik wil ook meer duiding in deze fase. We passen het script aan. Iemand suggesties?”

Mompelend leggen de draken hun masker af. Het wordt weer een lange draaidag.

[i](1) Voorstel drakenrollen: Hugo Weaving, Patrick Stewart, Andy Serkis, Zoe Saldana.
(2) Met behulp van een interactief script en veel improvisatie werkt regisseur von Trier op geheel eigen en onnavolgbare wijze, vier maanden lang filmisch aan de kweek van een stukje nieuwe aarde, bestendig voor de nabije toekomst. Dit alles conform de opdracht die hij heeft meegekregen van een groot nieuw internationaal energiebedrijf, gespecialiseerd in moderne techniek. Hij moet voor de firma een prikkelende, nieuwsgierig makende en bovenal futuristische reclamefilm maken. De opnamen vinden in het diepste geheim plaats, ergens in Alaska. Moordende concurrentie ligt overal op de loer. We bevinden ons aan het einde van de eerste opnameweek.[/i]


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

6 reacties

arta · 22 mei 2015 op 17:22

Een reclamefilm! Dat kan ook.
Voor deze reclamefilm zou ik een toiletbezoekje uitstellen

Esther Suzanna · 22 mei 2015 op 22:20

Heel origineel en maf vooral…

Ik kan het niet helemaal voor me zien maar ik houd wel van absurdisme.

🙂

Mien · 22 mei 2015 op 23:39

Maar Esther toch … Er zijn nog steeds mensen die niet geloven dat er mensen op de maan zijn geweest. Dat is pas absurd of realistisch? Plas ophouden dames, dat is ongezond. Nooit doen.

Mien · 26 mei 2015 op 09:43

Het commentaar van opdrachtgever en schrijfcoach Hella Kuipers, waarvoor dank:

Ja, dit spreekt mij wel aan! Maar ik zou het niet als meta-film doen, maar als een echt verhaal, over een wetenschapper die echt bezig is een tweede aarde te kweken omdat de eerste op het punt van vergaan staat. En dat er dan allemaal uitverkorenen naar die nieuwe aarde geraket worden, en dat hij dan 1 belangrijk onderdeel is vergeten (vult u zelf maar in).
Boodschap: dat we het met deze aarde moeten doen.
Eindbeeld: die kubus die tollend wegdrijft in het universum.

    Mien · 26 mei 2015 op 09:58

    Ik denk dat het beiden kan. Alleen omdat het in dit geval een script voor een reclamefilm betreft, vind ik de keuze voor meta-film als preview op een lange film meer treffend. Een lange film zou het energiebedrijf helemaal in de kijkerd spelen. Met goede bedoelingen voor moeder aarde en het milieu uiteraard.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder