Een zomers moment bij de rivier met Marsman en Mesdag

Aan de kant van de rivier staan 3 mensen met hun voeten in het water. Aan de kant een opengeklapte parasol en een koelbox. Ik zie ook 3 stoeltjes en in de rivier bungelt 2 hengels waarvan het draad in het water verdwijnt. Het is warm. De voorspelling -gisterenavond- was dat deze dag een tropische dag zal worden. En dat is het ook. Morgen zal het een bewolkte dag worden met flinke regenbuien tegen de avond.

Het schouwspel bij de rivier bekoort mij. Een van de mensen houdt een blauw horizontaal gestreepte jurk omhoog. De andere 2 dragen niets dat omhoog gehouden zou moeten worden om niet nat te worden. Het doet mij denken aan schilderijen waarvan ik de schilder niet meer weet, maar wel het tafereel op doek.  Ook sta ik weer te kijken naar Mesdag’s Panorama. Het doet me ook direct denken aan Hendrik Marsman (1936) uitgeroepen ‘ Gedicht van de eeuw’

Herinnering aan Holland

Denkend aan Holland

zie ik breede rivieren

traag door oneindig

laagland gaan,

rijen ondenkbaar

ijle populieren

als hooge pluimen

aan den einder staan;

en in de geweldige

ruimte verzonken

de boerderijen

verspreid door het land,

boomgroepen, dorpen,

geknotte torens,

kerken en olmen

in een grootsch verband.

De lucht hangt er laag

en de zon wordt er langzaam

in grijze veelkleurige

dampen gesmoord,

en in alle gewesten

wordt de stem van het water

met zijn eeuwige rampen

gevreesd en gehoord.

Zomer in Holland, een pontveer aan kabels dat traag naar de overkant getrokken wordt en terug.   Sjaak, de schipper met baard, komt altijd een praatje maken en als ik geen muntgeld bij me hebt dan mag ik toch mee. Ik betaal bij de terugvaart en Sjaak weet dat. Ik heb mijn auto geparkeerd, stap uit en laat het schip, diep in water, met open laadruimte waarboven uit de bergen zand als zand forensen naar hun bestemming gaan.

Ik zie het schip traag stroomafwaarts verdwijnen.