Op aanbeveling van mijn zakenpartner sloot ik mijn reis af in de wijk Hongdae, Seoul. Tijdens elke reis schrijf ik een stukje over het eten voor het bedrijfsbulletin. We leveren aan de restaurantbranche en een mooie recensie in ruil voor het afnemen van onze producten is een goede deal.
서울특별시 마포구 서교동 lag in een zijstraatje en bij binnenkomst bleek het restaurant vol met de plaatselijke bevolking. Ik meldde mij en werd begroet met: Americano!…
Ik werd aan mijn arm richting een deur achterin het restaurant geloodst. Alsof mijn beeld opeens op pauze werd gezet volgden zeker vijftig Aziatische ogen mijn tocht, de eetstokjes halverwege de mond. Na een tik op een deur werd die van binnenuit ontgrendeld, zwenkte open en ik werd naar binnen geduwd. Een viertal Koreanen zat aan tafels om een enorm rechaud waarachter duidelijk de Chefkok stond. Ik nam plaats achter een lege kom. Alsof zij op mij gewacht hadden tilde de kok het zware zilverkleurige deksel op en riep bijna hysterisch: Sannakjééé…
De kok schepte op voor de dichtstbijzijnde Koreaan. Iedereen keek naar hem. Ik kon door de hoge rand van de kom het gerecht niet goed zien. De man draaide de stokjes in zijn kom en hield halt halverwege zijn mond. Ik dacht dat de verstrengelde slierten noedels waren maar de kluwen bewoog. Kleine tentakels grepen als in paniek de stokjes vast. De open mond naderde en de kluwen kroop richting hand. In stilte keken wij naar de strijd van de kleine octopus. De Koreaan slurpte het arme dier naar binnen en kauwde razendsnel waarbij hij niet kon voorkomen dat één tentakeltje nog ontsnapte uit zijn mondhoek. Hij slikte en het was de beurt aan de volgende.
Later begreep ik dat het eten van levende octopus illegaal is en dodelijk kan zijn.
Geen goede reclame.
8 reacties
Pierken · 23 juli 2015 op 12:44
Beste titel ever op CX. Mijn url-balkje staat er vol shit van. Betekent het ook nog iets? En knap dat je na alle recensies deze nieuwe variant binnen de uitdaging hebt gevonden. Graag gelezen.
Esther Suzanna · 23 juli 2015 op 18:33
Le Fa Da Foe…vertaald vanuit het Koreaans.. 😀
Het is echt een restaurant in Seoul Pierken, ik weet alleen niet of octopus op menu staat….
Meralixe · 23 juli 2015 op 20:19
Alvast een originele titel. Het zou een fantastische grap zijn indien er in wekelijkheid iets zou staan in de zin van ‘ je kunt voor mijn part allemaal de boom in’ maar dat staat er dus gelukkig niet.
Andermaal een column met een cultureel verrijkende inslag. Nu ja, verrijkend? Geef mij maar gewoon frietjes met stoverij maar dan wel de Vlaamse, de echte… 🙂
Esther Suzanna · 24 juli 2015 op 00:28
Ik heb ook liever frietjes, Meralixe…maar dan die dunne..die neppers.. 😀
Ferrara · 23 juli 2015 op 23:51
:sick: Dat sliertje dat nog even uit de mond steekt, brrr. Maar origineel is ie zeker.
Esther Suzanna · 24 juli 2015 op 00:29
Ik maak je weer misselijk…sorry… :blush:
trawant · 24 juli 2015 op 12:26
Ik snap ook niet hoe mensen levende oesters kunnen eten.
Maar dit slaat alles, dit stukje is een eetlustkiller, maar wel
leuk geschreven en goed gevonden!
Bart · 24 juli 2015 op 15:11
Ik zag ze laatst in Griekenland. Hingen ze te drogen aan een waslijntje… gatverde… En dan roepen ze dat de toeristen wegblijven vanwege de vluchtelingen en het gedoe met de euro… Leuke kleine column. Een “éénhapscrackertje” :beauty: .