Het is een mooie meid, die Patricia. Ze is 16 jaar en ze is pas begonnen aan een nieuwe reis. Ze heeft haar middelbare schooldiploma gehaald en volgt nu een studie op het MBO. Een nieuwe wereld is voor haar open gegaan. Ze woont in een klein dorp in Zeeland en heeft een hecht groepje vriendinnen. Ze zitten samen op voetbal en beleven veel plezier samen. Inmiddels is de herfstvakantie aangebroken en hebben ze veel plannen gemaakt. Ze kan niet weten wat haar te wachten staat. Zaterdag 24-10, 13:00 uur
Patricia is samen met haar vriendinnen op de voetbal. Eerst nog even wat meidenpraat in de kantine en daarna serieus naar de kleedkamer om zich klaar te maken voor de wedstrijd. Zo hecht als ze als vriendinnen zijn, zo hecht zijn ze als team op het veld.

14:30 uur
De wedstrijd is afgelopen. Ongeacht de uitslag hebben ze het erg naar hun zin gehad. Ze hebben alles gegeven. Na nog wat lol te trappen in de kleedkamer gaan ze naar het huis van Patricia.

15:00 uur
Bij Patricia is het een echt theekransje. De meiden roddelen er flink op los. Ze hebben het over de leuke jongens op school en alle andere zaken waar jonge meiden het over hebben. Ze gaan samen eten en besluiten ’s avonds naar het dorpscafé te gaan voor een gezellig avondje uit.

20:00 uur
Er is een leuk feestje in het café om het einde van de zomer te vieren en het is erg druk. Iedereen kent elkaar en de sfeer is knus. De meiden hebben het erg naar hun zin.

23:00 uur
Nog enkele uren te gaan voordat het feest is afgelopen. Van hun ouders moeten de meiden na het feest recht naar huis toe.

Zondag 25-10, 01:00 uur
Het feest is voorbij. De meiden zijn licht aangeschoten en lopen gierend en brullend naar huis. Recht naar huis toe gaan zit er niet in. Aangezien ze veel geintjes uithalen blijven ze af en toe even staan of gaan even zitten om bij te komen van het lachen.

02:00 uur
De meiden zijn thuis aangekomen en vervolgen hun weg naar bed. Thuis aangekomen voelt Patricia zich niet helemaal lekker. Ze frist zich op en kruipt onder de dekens. Het zal de drank en de moeheid wel zijn. Goed slapen doet wonderen.

09:30 uur
Patricia wordt wakker vanwege hoofdpijn en misselijkheid. Het lijkt wel of haar maag zich keer op keer omdraait. Ze gaat wat tv kijken en neemt een aantal aspirines in de hoop nog wat te slapen.

11:30 uur
De moeder van Patricia komt kijken hoe het met haar gaat, want ze is nog niet beneden geweest. Ze treft haar dochter ziek aan in bed. Ze is roodgloeiend en ze klaagt over hoofdpijn, misselijkheid en dat ze het koud en warm tegelijk heeft. Naar het meten van haar temperatuur is de uitslag dat ze koorts heeft.

16:30 uur
Te ziek om straks te gaan eten probeert ze toch wat yoghurt en fruit tot zich te nemen. Echter houdt ze het na een paar happen voor gezien. De misselijkheid wordt alleen maar erger. Water drinkt ze wel voldoende.

22:00 uur
Patricia belt haar vriendinnen om ze te vertellen dat ze ziek is. Op zondag blijft iedereen altijd thuis en ze hadden geen idee dat ze ziek was. Ze wensen haar veel beterschap en spreken af om morgen op ziekenbezoek te komen. Patricia vindt de steun van haar vriendinnen erg fijn en ze kan die nacht goed slapen.

Maandag 26-10, 06:30 uur
Patricia schreeuwt om haar ouders, ze heeft pijn en heeft het ook erg benauwd. Geschrokken van haar kreten komen haar ouders een kijkje nemen. Ze schrikken hoe ze haar aantreffen. Zweet in haar gezicht en blauwe plekken verspreid over haar lichaam. Bezorgd dat ze zijn bellen ze 112. De symptomen duiden op een hersenvliesontsteking en ze willen er op tijd bij zijn.

06:42 uur
De ambulance arriveert en Patricia wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Haar ouders volgen haar op de voet. De broeders zeiden ook al dat het waarschijnlijk een accute hersenvliesontsteking is. Aangekomen in het ziekenhuis wordt ze meteen behandeld. Ze krijgt de juiste medicijnen om de ontsteking tegen te gaan en om haar benauwdheid te verhelpen.

10:00 uur
De tante van Patricia, wie ook in het dorp woont, wordt gebeld en ze krijgt het slechte nieuws over haar nichtje te horen. Ze bedenkt zich geen moment en haast zich naar het ziekenhuis.

10.30 uur
Aangekomen ziet de tante Patricia’s ouders wachten op de gang. Met tranen in hun ogen vertellen ze dat het niet goed met haar gaat. Ze ziet zo blauw dat haar tante niet naar haar toe mag gaan. Ze willen niet dat ze haar zo ziet.

11.50 uur
De vriendinnen van Patricia staan bij haar voor de deur. Ze neemt haar telefoon niet op en op het huisnummer wordt ook niet geantwoord. Bellen aan de deur levert ook niets op, ze zijn niet thuis. Bezorgdheid slaat toe en ze gaan rondbellen. In de tussentijd komt de buurvrouw naar buiten die de vriendinnen het slechte nieuws brengt dat hun vriendin naar het ziekenhuis is vervoerd. Stokstijf van angst besluiten ze samen op bericht te wachten bij de buurvrouw.

11:52 uur
Patricia’s ouders ergste nachtmerrie wordt realiteit. Patricia krijgt een hartstilstand. Dokters reanimeren haar en de minuten strijken voorbij. Ze doen alles wat ze kunnen.

12:02 uur
Vol spanning wachten de ouders en tante van Patricia op nieuws over hun dochter en nichtje. Een dokter komt naar buiten en brengt hen het nieuws dat ze gedaan hebben wat ze konden maar dat Patricia het niet heeft overleefd. Patricia is dood.

12:17 uur
De ouders en tante van Patricia zijn niet te troosten als de dokter hen nog meer nieuws te brengen heeft. Patricia was ziek. Ze had griep. Ze had de Mexicaanse griep.

Zo gezond en energiek dat ze was. Zo vrolijk dat ze was. Van de een op de andere dag werd ze ziek, zo ziek dat ze op 16 jarige leeftijd haar ouders, familie en vriendinnen achter laat in onbegrip, met gebroken harten en in een onvoorstelbaar groot verdriet. Ze had toen haar vakantie op zaterdag begon niet kunnen weten dat ze nog maar 48 uur te leven had. Rust in vrede lieve meid.

[i][size=x-small]Uit respect voor de nabestaanden wordt haar echte naam niet genoemd. Sommige gebeurtenissen kunnen afwijken van de realiteit.[/size][/i]


BuddhaWriter

Geen vogel vliegt te hoog die met zijn eigen vleugels vliegt

12 reacties

DriekOplopers · 27 oktober 2009 op 11:30

Hartverscheurend. Ik ben er stil van.

Zuurtje33 · 27 oktober 2009 op 12:02

Jeetje.
Goed geschreven. Ik dacht dat het een luchtig verhaal was, gezien het begin maar dat viel vies tegen.
🙁

Jeroen · 27 oktober 2009 op 12:31

Erg heftig om te lezen. Je komt zo erg dichtbij. Beangstigend ook, dat het ook letterlijk steeds dichterbij komt. Zo’n jong leven binnen twee dagen kapot… en daarna komt de keiharde klap voor de nabestaanden…

SIMBA · 27 oktober 2009 op 15:23

Brrrrr, kippenvel! Tot aan de hartstilstand was het voor mij een flashback naar 5 jaar geleden, toen mijn zoontje werd opgenomen met hersenvliesontsteking…

Avalanche · 27 oktober 2009 op 16:59

Dit komt binnen!
Een prachtig verteld, hartverscheurend verhaal. Eens te meer realiseer ik me hoe kort het leven soms kan zijn.

arta · 27 oktober 2009 op 19:56

Poeh, mooi, zeg… mooi klinkt eigenlijk raar, indrukwekkend, de staccato-schrijfstijl versterkt dat effect.

pally · 27 oktober 2009 op 21:44

Sterk die staccatostijl met tijden erbij. Het greep mij bij de keel.Je voelt het fatale moment naderen. Heftig!

groet van Pally

DreamOn · 28 oktober 2009 op 23:59

Wat heftig, maar wat goed geschreven.
Het is al heel emotioneel op zich, deze gebeurtenis, en wat is het dan knap om het zo op te schrijven. Puntig, kort, telegramstijl.
“Show, don’t tell,” daar heb jij een prima staaltje van laten zien, heel knap.

KawaSutra · 29 oktober 2009 op 01:13

Zeer confronterend. Een mensenleven hangt aan een zijden draadje.
Inmiddels is duidelijk geworden dat het niet de Mexicaanse griep is geweest. Maar wat dan wel?
De ingetogen benadering maakt dit een uitstekende column.

rammcel · 29 oktober 2009 op 16:23

heftig verhaal, maar erg mooi geschreven, ik kreeg er een brok van in mijn keel….
🙁

Emiliever · 29 oktober 2009 op 16:44

Verschrikkelijk. Maar mij is één ding onduidelijk gebleven. Is ‘Patricia’ gestorven aan hersenvliesontsteking, aan Mexicaanse griep of een ocmbinatie van de twee?

Garuda · 29 oktober 2009 op 19:24

Ik dank jullie hatelijk voor de lovende reacties en steunbetuigingen.

Door het op deze manier te schrijven heb ik weer wat geleerd, dat het een dus een stijl opzich is.

En de doodsoorzaak werd door de GGD als eerst vastgesteld op mexicaanse griep, dit bleek na onderzoek niet waar te zijn. Het is dus gekomen door een hersenvliesontsteking, al beweren de media dat dit ook niet vastgesteld is. Het meisje is vandaag begraven. De boodschap hierachter is wel dat de mexicaanse griep en andere ineens opkomende ziektes dit leed kan veroorzaken. Wat de oorzaak ook moge zijn,het is al erg genoeg.

Nogmaals bedankt jongens, Gary

Geef een reactie

Avatar plaatshouder