Aaah Oranje!

Als ik op dinsdag de voorkant van de Metro zie, wordt het me allemaal even te veel.
Ik moest vroeg opstaan voor school, net ’s nachts teruggekomen van Pinkpop. Mijn schouders verbrand en een pinkpop petje op met handtekening van Skin kijk verheugd naar de voorkant van de Metro, hopend op een leuke foto van pinkpop en dat ik kan denken: ik was daar. Maar wat is de hoofdfoto? Jong oranje, voetbal, aaaah! Bijna elke dag staat er als hoofdfoto iets met voetbal, om te kotsen. Elk dom voetbalfeitje is voorpagina nieuws. Ik zou bijna spontaan mijn reet met de krant afvegen. Alles is oranje en moet in speciale voetbalverpakkingen zijn. Bij ons in de stad, een straat helemaal oranje, ik zeg je helemaal. De huizen verpakt in oranje zeilen, vlaggetje eromheen, alle ‘ik had nog iets van oranje’ prullen voor de ramen en zo’n dik tokkie wijf dat trots voor haar huis staat. En daar moet natuurlijk een foto van komen in de krant! Dat is nieuws! Naar het leuke café de Buren op de markt ga ik ook niet meer; het is oranje geverfd. Denk ik rustig ’s ochtends te fietsen, schalt er keiharde voetballiederen uit een verlaten dorpscafé. Oranje eten vermeid ik: geen sinaasappel, aardappelkroketjes en worteltjes meer. Dan kijk ik maar even bij het ‘sterren show’ nieuws van Metro. Er wordt geschreven over de naam van de baby van Rafaël en Sylvie van der Vaart. Dat het zo’n bijzondere naam is. De kleine heet Damián Rafael. Ik weet niet of het bijzonder is, maar tegenwoordig mag je kind geen gewone naam meer hebben. Er zijn nog genoeg zwangere mannelijke voetbalfans die vast ook nog wel bijzondere namen weten voor het kindje dat in hun bierbuik groeit. Wat dacht je van Oranje voor een meisje en Goal voor een jongen?
Ik moet vluchten voor de oranje fans. Maar met mijn budget kom ik Nederland niet uit. Er is een bommelding op het station, twee uur later blijkt het een tas met kleren te zijn, eindelijk de treinen kunnen weer gaan rijden. Ik kies voor een recreatiepark. Naast mij durft een futter zijn hypermoderne caravan niet meer uit. Hij stelt zichzelf voor als Ad van den Berg en vertelt dat hij bij een politieke partij zit, waarvan de afkorting NVD is. Volluit: Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit. Ad is een ware kindervriend en ik vraag me af waarom zijn partij niet Naastenliefde voor Dreumesen heet. Zo’n aardige man, zou mijn oma gezegd hebben. Nee, wij weten wel beter. Wij, het volk. De zuipende Oranjefans. Na een paar wedstrijden ligt Nederland eruit. Ik lach me dood. Ik ga weer terug naar huis. De oranje straat is weer een lelijke straat met oude arbeidershuisje, café de Buren wordt witgeschilderd en uit het dorpscafé klinken gouwe ouwen. Net als vroeger.