Aanhangwagen

Met een aanhangwagen achter de auto rijd ik door het Buitenveld. Een andere weg naar mijn bestemming dan ik normaliter rijd. Een bewuste keuze, want om met deze aanhangwagen te mogen rijden heeft men een speciaal rijbewijs nodig en dat heb ik niet. Eerlijk gezegd vind ik het ook maar onzin, zo’n speciaal rijbewijs. Mijn moeder bijvoorbeeld heeft dat bewuste papiertje wel. Eeuwen geleden er meteen maar gewoon bij gekregen. Bij haar B-rijbewijs. En dat terwijl ze helemaal niet met een aanhangwagen rijden kán. Zeker niet zoals ik. Het is niet zo’n Boedelbak. Geen geel afzichtelijk ding waarvan je als vanzelfsprekend aanneemt dat de chauffeur wel geen speciaal rijbewijs zal hebben om er mee te mogen rijden. Gewoon, een aanhangwagen. Geleend van mijn werk. En er ligt niks in. Nou, niks – dat is ook weer teveel gezegd. Er ligt wel iets in maar het ligt plat op de bodem. Niemand die het ziet. Tenminste niet als ik langsrijd. Je moet er echt in kijken wil je het kunnen zien.

Het staat machtig interessant, zo’n aanhangwagen achter je auto. Ik zie het aan de mensen die ik passeer. Anders dan anders wijken ze en geven ze ruimte. Dat zal toch niet zijn omdat ik het rijbewijs er niet voor heb. Ik neem toch aan dat ze dat niet aan me kunnen zien of zo. En mijn rijstijl, die is werkelijk voorbeeldig want de zon schijnt en het is prachtig hier buiten in het Buitenveld.

Fietsers gaan aan de kant, voetballende jongens pakken de bal in handen. Alsof ik ze zie denken. ‘Rijdt zo’n gozer met een lege aanhangwagen hier zo door het Buitenveld. Wat zou hij doen? Wat zou die gast in vredesnaam nou met die lege aanhangwagen doen. Is die aanhangwagen eigenlijk wel leeg? Weten we zeker dat er niets in zit? Moeten we niet even kijken? Zullen we dat maar doen dan? Die gast zal toch niet met een lege aanhangwagen door de wereld rijden? Of gaat hij ergens iets halen? En wat is dat dan?’

Tuintafel. Er ligt een tuintafel in. Ik rijd met een aanhangwagen waar een tuintafel in ligt door het Buitenveld. Plat op de bodem zodat je hem nauwelijks kunt zien. Ik breng hem bij een vriend. Ik weet het, ik zou hier een speciaal rijbewijs voor moeten hebben maar dat vind ik eigenlijk maar onzin. Ik bedoel: als zelfs mijn moeder dat papiertje heeft… Mijn moeder! Als ik die tafel straks kwijt ben rijd ik door naar mijn moeder. Kozijn ophalen. Plat op de bodem van de aanhangwagen. Maar niet voordat ik hem eerst vloeiend achteruit bij haar de oprit op gereden heb.