Adem diep in…..en weer rustig uit.

Ad Visser heeft zich na zijn toppop presentaties jaren gespecialiseerd in het opwekken van het Alpha ritme in de hersenen. De geest verruimt, het lichaam ontspant en de stress verdwijnt in deze Alpha staat. Linker- en rechterhersenhelft gaan weer met elkaar communiceren. Ik lig op bed, mijn benen iets uit elkaar, armen gestrekt naast me met de handpalmen naar beneden. Geheel volgens de instructie van Ad’s brainsessions.

Ad begint.”Adem diep in…..en weer rustig uit. Laat je adem meegaan op de muziek, op het geluid. Adem diep in….en weer rustig uit”. Mijn hart gaat als een razende te keer maar, ik adem diep in….en rustig weer uit. Ad vervolgt: “Komt er een gedachte binnen in je geest, zeg dan: ” Later, niet nu”. Oke, hoofd uit, nee, mijn hart klopt niet als een bezetene. Hardop zeg ik: “Later, niet nu. Later niet nu”. Ik krijg jeuk aan mijn armen…..later, niet nu. Ja maar, ik heb nu jeuk, nee, later, niet nu.
“Adem diep in….en weer rustig uit, laat je adem meegaan op de golven van mijn stem. Oke, u bent rustig, we gaan u nu klaar maken voor de reis. Adem diep in…en weer rustig uit”.

“Stelt u zich een mooie lege vlakte voor. Adem diep in….en weer rustig uit. In het midden van de vlakte ziet u een deur, open deze deur. U loopt door de deur en komt op het plekje waar u het allerliefste zou willen zijn”.
Ik ben op de Grand Canyon, allemaal bergen om mij heen, zo mooi. Adem diep in….en weer rustig uit. “U ziet een rode fluwelen bank, u gaat erop liggen”. Mijn adem stokt en ik word onrustig en boos. Nee Ad, in de Grand Canyon staat geen rood fluwelen bank!”. Maar, ik adem diep in en weer rustig uit. “Voel de bank, ervaar de bank. U lichaam wordt zwaar, ik tel tot 10 en uw lichaam wordt steeds zwaarder. 1…2….3….4….5….6…”. Een lichte paniek maakt zich van mij meester, wat als ik door die bank heen zak. Daar had die Ad vast niet aan gedacht. “…..7…..8….9…10. U bent heel zwaar. Maar langzaam wordt de zwaarte lichter, u voelt zich lichter en lichter, we gaan op reis, daar gaat ie….1…..2….3…4…..5…..6….7….8….9….10. U zweeft boven de bank en u vliegt, u bent een adelaar, een zeemeeuw, u vliegt, u bent vrij”. Ik stel mijzelf voor boven bergen, kale vlaktes, the never ending story glijdt onder mij door. Hij vervolgt: “U vliegt over steden”. NEE Ad, ik vlieg helemaal niet over steden, ik vlieg over landschappen. Maar de stem gaat verder: “U strijkt neer op de top van een berg, u voelt zich on the top of the world, helemaal alleen, genietend van de groene vlaktes om u heen”. Ik geniet en ervaar het. Dan komt Ad weer. “U ziet een waterval, ga eronder staan. Het water zal u schoonwassen, reinigen, u zult zich herboren voelen”. Nu word ik echt pissed. Een waterval, een waterval? Dat kan helemaal niet bij de vlaktes die ik voor me zie. Rot op met je waterval. “In de verte ziet u een regenboog, allemaal mooie kleuren, geel, groen, blauw, rood, paars, rood, paars, rood, blauw, rood…”. Heje, Ad, ik weet niet hoe jouw regenboog eruit ziet maar in die van mij komt elke kleur er maar één keer in voor hoor. “U vliegt door de regenboog heen, u ervaart de kleuren en vliegt hoger en hoger, richting de dampkring”. Ik kijk op de display van de cd-speler, pas 20 minuten verder, nog 25 minuten te gaan. Help! “Adem diep in….en weer rustig uit. Komt er een gedachte binnen in de geest, zeg dan: Later, niet nu”. Oke, later niet nu, later niet nu…pffffffffff, Arch….

“U vliegt door de dampkring heen, u voelt de warmte om u heen en daar, daar voor u , ja, de kosmos”. U komt de kosmos binnen (Ad, sorry, maar heelal vind ik toch echt een fijner woord), en u vliegt in een wolk van gouden stof en warmte door de kosmos. U ziet de planeten, de sterren, de maan en de allesverwarmende zon. U voelt zich vrij, herboren. Adem diep in…..en rustig uit….

Ik vlieg door het heelal en voel me vrij. Al gaat mijn hart te keer, heb ik Ad al 4 keer verwenst, ik voel me toch een beetje vliegen. Net als ik dat beetje rust tot me door laat dringen, begint Ad weer. “Uit de verte ziet u een piramide, een grote gele piramide, de piramide komt op u af”. Ad maakt een taalfout. In de verte Ad, in de verte, hallohoo! En een piramide in het heelal, ik vloog dacht ik in de ruimte, niet boven Egypte. Adem diep in….en weer rustig uit. “Open de piramide, ga naar binnen en ervaar de allesomvattende energie, voel, zuig het in je op, voel je je lichaam zwaar worden? Voel het, voel het, ervaar het, ervaar het…… De piramide neemt je mee terug naar de Aarde, met de snelheid van het licht, voel dat je met 300.000 km door de kosmos vliegt. Mee naar het einde van jouw reis…”.

Godzijdank, Ad is klaar, ik mag weg, terug naar mijn bed in mijn kamer. Rustig ben ik helemaal niet meer, eerder kwaad en verschrikkelijk chagrijnig.

Ad, pak alsjeblieft die piramide uit je kosmos, zet die rood fluwelen bank onder je waterval en ga je er maar lekker een paar uur onder zitten reinigen. Vlieg met je volgezogen energieke longen door je regenboog met honderdduizend kleuren en ga alle steden van de wereld af. Adem daarbij vooral heel diep in!
Maar bovenal, pletter uit MIJN aura.

Ik adem diep in…….en weer rustig uit!