Deze week heb ik afscheid genomen. Na bijna zes jaar, was het moment aangebroken om een hoofdstuk uit mijn leven af te sluiten en het dichtslaan van dat boek, bezorgt mij een dubbel gevoel. Volgens de norm ben ik nu genezen. De medische wereld hanteert een periode van vijf jaar, na afsluiting van de laatste behandeling. Maar ik weet inmiddels ook dat deze norm afwijkt van het beeld dat velen hebben. Voor de buitenwereld ben je vaak al genezen, zodra je er van buiten weer goed uitziet. De inwendige pijn en het verdriet is niet zichtbaar, zoals het gips om een gebroken been of uitslag op de huid. Deelnemen in de maatschappij en aan dagelijkse routines wordt gezien als een teken dat je klaar bent, maar de praktijk is toch wel eventjes anders.
Een ander verhaal is de mening van verzekeringsmaatschappijen en uitkeringsinstanties. Persoonlijk heb ik er geen ervaring mee, maar ik ken verhalen van mensen die te snel weer aan het werk moesten of torenhoge premies betaalden omdat ze het stempeltje kankerpatiënt in hun dossier hadden staan. Voor een levensverzekering vorm je een groot risico en is de grens van vijf jaar bij lange na niet voldoende.
Nu ik mijn mijlpaal heb bereikt, vraag ik me af of me aan wil sluiten bij de norm van mijn artsen. In mijn hoofd ben ik nog kankerpatiënt en het zal even duren, eer ik mijn angsten volledig los kan laten. Ik voel me getekend voor het leven, maar geniet ook zoveel meer door wat ik heb meegemaakt.
Terwijl mijn dossiers zullen verstoffen, zal ik nog wel even tijd nodig hebben om mij in te stellen op de nieuwe situatie. Voorzichtig proost ik op mijn toekomst en probeer ik mijn angst een plekje te geven. Ik neem afscheid van een periode die mijn leven in alle opzichten heeft veranderd en ik drink op de rijkdom die me dat uiteindelijk heeft opgeleverd.
19 reacties
Mien · 9 september 2011 op 07:53
Sommige dingen draag je je hele leven mee.
Als je er dan van groeit is dat grote rijkdom.
Degenen die er te veel bij stil blijven staan krijgen vroeg of laat last van armoede.
Knappe column Fem.
Mien
arta · 9 september 2011 op 08:08
Ik proost met je mee!
Gefeliciteerd, Fem, met deze belangrijke overwinningsmijlpaal.
Mooi:
[quote]Terwijl mijn dossiers zullen verstoffen, zal ik nog wel even tijd nodig hebben om mij in te stellen op de nieuwe situatie. [/quote]
SIMBA · 9 september 2011 op 12:19
[quote]Voor de buitenwereld ben je vaak al genezen, zodra je er van buiten weer goed uitziet. De inwendige pijn en het verdriet is niet zichtbaar[/quote]:duimop:
lisa-marie · 9 september 2011 op 12:39
Proost met je mee!
Van de slot alinea kreeg ik toch even kippenvel, in positieve zin want die vind ik zo mooi.
pally · 9 september 2011 op 15:20
Mooie, duidelijke , positieve en vooral realistische column.
Proost op de toekomst, Fem !:pint: :kus:
groet van Pally
Ferrara · 9 september 2011 op 16:49
Indrukwekkende column.
Ik stuur je mijn beste wensen.
Meralixe · 9 september 2011 op 18:14
Wat een afsluiter!!!
:pint:
sylvia1 · 10 september 2011 op 10:09
Aan de ene kant horen we altijd graag hoelang iets duurt, hebben we houvast aan periodes, tijdspaden, uitmeten in tijd. Maar ieder heeft natuurlijk een ander, eigen tempo, dat geef je hier mooi weer. Proost Fem!
Garuda · 10 september 2011 op 17:46
Indrukwekkend.
Ik wens je alle geluk toe en geniet ervan.
Ontwikkeling · 11 september 2011 op 11:42
Prachtige column Fem! In stilte proost ik met je mee.
Fem · 11 september 2011 op 11:51
:pint:
SIMBA · 1 oktober 2011 op 09:19
CvdM!!! :ballon: :duimop:
dokterblues · 1 oktober 2011 op 16:14
[quote]eer ik mijn angsten volledig los kan laten.[/quote]
Wees lief voor jezelf!Geef jezelf eens een schouderklopje, die verdien je.
Mien · 1 oktober 2011 op 19:34
Terechte CvdM.
Van mij mag je gerust weer wat vaker schrijven op CX.
Mien
arta · 1 oktober 2011 op 21:04
CvdM!!
Supergefeliciteerd, Fem!
Jouw mijlpaal hier op CX op een gouden plaatsje!!
:ballon:
Fem · 2 oktober 2011 op 08:26
Sow hee… Die had ik niet aan zien komen!
Thnx voor de felicitaties, ik drink er nog eentje en proost op jullie :pint:
sylvia1 · 3 oktober 2011 op 11:11
Kunnen we nog een maandje door blijven proosten :pint: !
Bitchy · 3 oktober 2011 op 19:58
Gefeliciteerd! Terecht cvdm!
Als ik naar mijn zoon kijk en zie hoe hij met zijn *nieuwe* leven omga, soms de twijfel, angst zie of voel, weet ik dat het nog lang zal nagalmen. Wens je heel veel geluk toe!
Marja · 11 oktober 2011 op 14:06
Op 22 maart 2012 bereik ik ook deze mijlpaal. Je hebt het prachtig verwoord.