Afvalrace 06: Powerwalk

Moedig kom ik tot een hernieuwd besluit. Ik ga weer afvallen. De spiegel liegt niet. Hij lacht me vierkant uit. Met een treurig gezicht bekijk ik de contouren die nog net binnen het spiegelframe passen. Niet alleen mijn lijf wil zich verstoppen, maar ook mijn gedachten. Schoorvoetend betreed ik in adamskostuum de weegschaal. Rode cijfertjes lichten op en zoeken zenuwachtig het bijpassende gewicht. Shit negentig kilo. Een behoorlijk startkapitaal. Plechtig beloof ik mijn lijf beterschap. Ik wil hernieuwd kennismaken met de contouren van mijn botten. Ze liggen nu te diep verankerd in lui vet. Sterker nog, ze bezwijken er bijna onder. Ach, ik weet het. Het vlees is zwak. Maar dat wil niet zeggen dat wat in mijn hersenpan suddert, niet kan worden voorzien van een sterkere structuur. Lijf en geest hebben beiden training nodig. Daarvoor is discipline en een strak regime noodzakelijk.

Wetend dat eerdere pogingen tot gewichtverlies ijdel zijn gebleken, neem ik mezelf voor om met kleine beetjes en op regelmatige basis mijn overtollige kilo’s uit te dunnen. In totaal leg ik voor mezelf een lat van 10 kilo vetafval neer. Het figuurzagen kan beginnen. In een droom zie ik mezelf als een knappe god verschijnen met een sixpack waar je u tegen zegt. Ter aanmoediging hang ik boven mijn bed, een poster van een soortgelijke god, die onlangs in een Glossy Magazine voor 40 plussers verscheen. Met zwarte stift schrijf ik eronder: What you see is what you get!

Mentaal ben ik alvast voorbereid. Nu nog een geschikt actieplan en tools erbij zoeken. Na wijs beraad met mijn partner in crime, besluit ik gebruik te maken van gemengde techniek en tactiek. In de categorie voeding, een combinatie van minder eten (lees: eten wat er op één bord past), Weight Watchen en tijdelijk geen alcoholconsumptie. In de categorie bewegen, een combinatie van powerwalk, zwemmen en roeien. Uiteraard alles in de juiste proporties en balans. Voeg daarbij een gezonde dosis wilskracht, relativering, scepsis en humor en het komt helemaal goed.

Powerwalk is overgewaaid uit Amerika. In Nederland wordt het ook wel fitlopen of sportief wandelen genoemd. Bij powerwalk loop je in een stevig tempo van 6 tot 7 kilometer per uur, waarbij je een krachtige armbeweging maakt en extra actief afzet met je voeten. Hierdoor gaat je hartslag net zover omhoog dat het genoeg is om je conditie te verbeteren. Na 20 minuten begin je vet te verbranden. Powerwalk voorkomt overbelasting van gewrichten en is uitermate geschikt voor oudere, zwaardere mensen.

Het grootste voordeel van powerwalk is echter dat je het in de schemering kunt doen, zodat bijna niemand je ziet. Je hebt er geen flitsende outfit voor nodig en je kunt het doen wanneer het jou uitkomt. Tijdens het powerwalken kun je lekker bij de buren binnengluren. De reacties van de meeste buurtbewoners zijn zeer amusant. Zodra ze mij als vreemde marionet met krachtig zwaaiende armen en flinke tred in campingpak voorbij zien stappen en er oogcontact ontstaat, gaan onmiddellijk de gordijnen dicht. In verbeelding zie ik ze achter de gordijnen denken: Waarom marcheert de buurman als Jan Klaassen door de straat, samen met Katrijn?

[b][url=http://kunststad.nl/wordpress/wp-content/uploads/2009/04/jan-klaasen-schenkman.jpg]Mien Klaassen[/url][/b]

Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo
Gewicht 19-07-2006: 86,50 kilo
Gewicht 06-09-2010: 90 kilo

[i]’Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2010.
Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.[/i]

[img align=left]http://s4.hubimg.com/u/147399_f520.jpg[/img]