Afvalrace 07: Lacoballade

Mijn pas wordt gescand. De vraag is of ik op de foto lijk. Volgens de juffrouw aan de kassa kan het ermee door. Een schemerig portret opgebouwd uit zwart witte pixels duidt blijkbaar op mij. Mijn neusvleugels beginnen spontaan te tintelen als ik door de glazen klapdeur de azuurblauw betegelde gang betreed. Het chloor slaat op mijn ogen. Ik ben weer wakker. Gauw op zoek naar een hokje dat mij past. Het houten bankje klem ik tussen twee halve deuren en ik ga gauw zitten. Kan niemand mij zien? Snel stroop ik mijn kleren af en hijs me in mijn zwembroek. De plastic tas waarin ik mijn kleren opberg puilt uit. Net als mijn buik. Toch maar een beetje intrekken die handel. Bibberend verlaat ik het uitkleedhokje en stop mijn spulletjes in een veel te kleine kluis. Hup, 50 eurocent in de geldgleuf, deurtje dicht en sleuteltje om de pols. I’m ready to swim.

Toch nog maar eerst even een plasje doen. Beangstigend bekijk ik hoe mijn voorganger het toilet heeft achtergelaten. Het kan ermee door. Ongeduldig ledig ik mijn blaas. De lauwe douche die volgt hou ik maar kort vol. Op naar het grote bad. Het blauwe water lonkt. Ik scan snel mijn mede zwembaders. Inmiddels vertrouwde gezichten en lijven. Dik, dun, wit, zwart, mooi en lelijk. De badmeester staat vrolijk aan de kant, achter een grote soundbox. Uit volle borst zingt ie af en toe boven de stereo uit. “When the lady smiles” en “Paint it black” zijn z’n favorieten. Hij heeft vast hippe ouders.

Met de kleinste teen die ik kan vinden doorklief ik de waterspiegel en glijd het koude water in. My body needs action. Stoer zet ik de schoolslag in en spiek door mijn brilletje of ik geen unidentified body’s in mijn zwembaan tegenkom. Het valt mee. Hoewel, daar drijven plots twee slagschepen in de weg. Onderwijsjuffers die traag en zwemzwevend, druk bespreken wat ze vanavond weer eens zullen koken. Aardappelen met spruitjes. Ik bedenk onmiddellijk wat mijn opties zijn. Er buiten om of er dwars doorheen zwemmen. Ik kies uit fatsoen de eerste optie. Op de terugweg kies ik voor optie twee. Boze blikken priemen in mijn rug. Ja hallo, mag ik misschien een metertje zwembad voor mezelf. De brede schoolslag van de twee slagschepen neemt bijna vier meter in beslag.

Ach, bleef bij mij dat vet nu ook maar eens bovendrijven. Ik zou het met plezier afschuimen en achterlaten. Bij die gedachte zet ik de borstcrawl in en droom dat ik bij iedere slag een paar gram vet afdrijf. It’s just an illusion. Ik moet wel goed de zwembadrand in de gaten blijven houden. Keren wordt straks namelijk een probleem. De hele zwembadrand wordt in beslag genomen door de mannenclub die elkaar wekelijks ontmoet en alleen maar ouwehoert en kantjesbaddert. Daar zou ik nou met plezier eens een krokodil op loslaten. Nee, niet die krokobill van Laco, maar een echte. Genoeg hapklare brokken voorradig.

Na een baantje of tien hijg ik even uit aan de kant. Ik zie Achmed en Jamil in veel te lange zwembroeken verhit met een rood hoofd uit de saunacabine rollen. De badmeester verhindert net op tijd dat ze zonder douchen het zwembad induiken. Hij krijgt het druk, want inmiddels proberen vier opgeschoten pubers elkaar te overtroeven in bommetjes maken. Twee bejaarde dames ontsnappen ternauwernood een verdrinkingsdood. Dat wil de badmeester niet. Verder blijft het rustig die avond. De muziek is overgegaan van hardrock naar Nederlandstalig. Ik zie een aantal gespierde kerels onderling een borstcrawlfight uitvoeren. Ik verbaas me telkens weer dat al hun tattoos waterbestendig zijn en gewoon blijven zitten. De Zuiderzeeballade klinkt plots luid uit de soundbox. Ik heb even genoeg van alle Lacoballades van de meezingende badmeester en druip af.

Effe gauw douchen en snel op zoek naar een geschikt aankleedhokje. Liefst met droge vloer. Ik pieker me suf in welke volgorde ik me zal afdrogen en aankleden. Ik lever een waar gevecht met mezelf in het veel te nauwe aankleedhok. Mijn buik zit in de weg als ik mijn tenen afdroog. Na veel gedraai zit ik weer in mijn kleren. Zwemmen is gezond en leuk. Maar wel liefst zonder Zuiderzeeballades en aan- en uitgekleed in enge kleedhokjes. Ik spoed me snel naar huis. Hopelijk weer een pondje lichter.

[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=gZujYUcY5xc]Mien into Bean(s)[/url][/b]

Gewicht 04-11-2005: 88,00 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87,00 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo
Gewicht 19-07-2006: 86,50 kilo
Gewicht 06-09-2010: 90,00 kilo
Gewicht 14-10-2010: 86,00 kilo – – – Middelomtrek: 105 cm

[i]‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2010.
Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.[/i]

[img align=left]http://www.david-raakt.nl/assets/images/nieuwsberichten/krokobill_voor-na.jpg[/img]