Albino

Istanbul is een stad van uitersten. In de armoedige buitenwijken wonen de gelukzoekers die naast de, evenmin benijdenswaardige, autochtone bewoners proberen een menswaardig bestaan op te bouwen. Een paar blokken verder krioelen talloze mensen door de winkelstraten waar H&M, Mango en Vodafone goede zaken doen en toeristen in de drukke bazaars hun vakantie-inkopen bij elkaar shoppen.

Lopend door een winkelstraat slentert een westers uitziend gezin mij tegemoet. Het jongste kind, een jongetje van een jaar of drie, heeft spierwit sluik haar, een melkblanke huid en een zonnebril op. Terwijl ik mij afvraag of dit nu een echte albino is word ik ingehaald door een donker afro-jongetje van pakweg dezelfde leeftijd . Het blijft voor het blanke jongetje staan dat hem verbaasd aankijkt en toelaat dat hij zijn handje op de witte wang legt en daarna verwonderd langzaam met zijn vingertoppen de rest van het blanke gezicht verkent. Tegelijkertijd zie ik bij hen beiden een soort van verbondenheid; elk jongetje lijkt zich te realiseren dat de ander heel anders uit ziet, dat dat heel bijzonder is, en dat zij (dus) zelf ook speciaal zijn. Als het blanke jongetje over zijn eerste schrik heen is raakt het voorzichtig de zwarte krulletjes van dit onbekend leeftijdgenootje aan.

Ondertussen kijken de ouders, net als ik, vertederd naar dit tafereel en de kereltjes hebben al snel in de gaten dat ze in het middelpunt van alle aandacht staan. En ze weten wat hen te doen staat als de donkere moeder haar mobieltje pakt; gebroederlijk slaan ze de armen om elkaar heen om een foto te laten maken. Ook omstanders pakken hun fotoapparatuur en de jongetjes beginnen te dansen, helemaal opgewonden van alle aandacht die ze krijgen.

Steeds meer voorbijgangers zien wat er gebeurt, stoten elkaar aan en automatisch verschijnt, zonder uitzondering, een brede glimlach op hun gezicht. De jongetjes zijn ondertussen hun verschil in huidskleur allang vergeten. Ze hebben een gezamenlijk belang en ondertussen ongemerkt een onuitgesproken pact gesloten: zoveel mogelijk aandacht en aaien over hun bol genereren. En dat lukt.

Istanbul, 21 september 2014