Alle tijd

Een snel verhaal, wil dat zeggen snel verzonnen, snel getypt, snel gelezen? Geen idee, maar ik heb ook geen tijd om erover na te denken. Ik heb enorme haast en mijn schrijverstomtom staat ingesteld op lange halen, snel thuis. Zittend in de Thalys, spoed ik mij onderwijl richting Parijs met snelheden boven de 200km/h. Mijn ogen schieten door de coupé op zoek naar een onderwerp, het saaie Franse platteland langs de rails ligt daar maar te liggen en zorgt zeker niet voor inspiratie. Excuse-moi, France. Elke seconde realiseer ik me de kostbare tijd die ik verlies. Dit verhaal moet af zijn bij aankomst. Nog minder dan half uur te gaan. WIE of WAT gaat mij redden?
Vertwijfeld blader ik in een tijdschrift op zoek naar een bruikbare hint. ‘Dans quelques instances ce train arrivera a Gare du Nord.’ klinkt het opeens. Verbijsterd schrik ik op. Ondanks al mijn haast heeft de tijd me ingehaald. Bijna! Terwijl de tijd grijnzend op mij neerkijkt, druk ik op ‘send’.