Allerlekkerst balletje

De dieren in de schuur van de Kinderboerderij zijn ’s nachts op hun wak[b]kerst. Bal[/b]lorig knagen de muizen aan de tralies van hun kooi terwijl de hamsters een sprintje trekken in hun rad. Het maanlicht schijnt op de ratten die over het touw van hangmat naar hangmat trippelen en de huppelende langoren die in het stro roetsjen. Cavia Goofy rent de stress en ergernissen van die dag uit zijn lijfje. Een zonnige dus drukke dag met plakkerige vingertjes, dreinerige huiltjes en pesterige kreetjes als “Urgh! Die cavia stinkt!” “Ga jij eens in b[b]ad, vent, want je[/b] stinkt zelf!” had Goofy teruggebeten. De Kinderboerderij is bedoeld om de stadskinderen te laten kennismaken met het buitenleven. Mooie filosofie maar Goofy ziet er weinig van terecht komen. Niet de dieren zijn favoriet, maar de plastic tractors. Liefst rammen de etters elkaar net zo hard totdat er eentje kantelt en huilend afdruipt. De overwinnaar rijdt een triomfantelijk rondje, raakt verveeld en vertrekt naar de kinderen op de schommels om stampij te maken.

Pa en ma vinden het allang goed. Uitgeput laten ze zich in de tuinstoelen vallen, nadat ze een snoepzak en ijsje hebben gekocht als prijs voor een vurig gewenst uurtje rust. Het tijdschrift komt uit de tas, de zonnebril gaat op en even ervaren ze een glimp van die goede oude tijd toen de zondag nog een rustdag was. Geen wonder dat de Kinderboerderij populair is, zucht Goofy. Koffie voor 50 cent, gratis entree. En “wij zijn vanmiddag met de kinderen naar de Kinderboerderij geweest”, doet het altijd goed bij vrienden en familie, het is immers een pedagogisch en educatief verantwoord uitstapje.

Sporadisch waagt een ouder zich in de geitenwei. Voorzichtig loopt moeder met geveinsd vertrouwen naar de geiten. Kindlief spurt tot moeders schrik op de kudde af en begint gelijk die vieze beesten te strelen. Het witte merkjurkje is in vijf minuten vuil. De verd[b]acht puntige, ster[/b]ke hoorntjes zien er wel erg gevaarlijk uit. ‘Kom schat, we gaan weer terug.’ ‘Maar mam, ze zijn zo scháttig.’ ‘Ja ze zijn erg schattig, liefje, maar je wilt toch wel een ijsje?’

[b]Ouwe Nel en[/b] Bep schudden mekkerend hun koppen terwijl ze de twee nastaren. De moeder trippelt op haar hakken tussen de keutels. ‘Mam, kijk, wat hier ligt?’ vraagt het kind terwijl ze iets van de grond pakt. ‘Niet doen!’ gilt de moeder verschrikt. ‘Ja, maar, dat zijn dropjes’ zegt het meisje, terwijl ze de snoepjes opraapt. ‘Nee, dat zijn geen dropjes, dat zijn poepjes’ hijgt moeder terwijl ze haar dochter naar zich toe trekt. Het meisje laat de zwarte balletjes langzaam uit haar hand rollen, op haar witte jurk. Dan draait ze zich om en knipoogt naar Nel en Bep. Die liggen op hun zij te schuddebuiken van het lachen.