Andermans vrouw

Op Marktplaats staan veel spullen. Héél veel. In alle categorieën, soorten en maten staat tweedehands spul dat een ander graag wil. Zo ook bij Contacten en Berichten, rubriek Man zoekt Vrouw. En ik zoek een man. Een man voor erbij. Andervrouws man. Een man voor de spanning, de geilheid en fantasie, niet voor de belastingpapieren, lekkende kraan of om de kinderen van sport te halen. Die heb ik al. Ik heb een vacature. Mijn minnaar likt zijn wonden. Mij niet meer. “Het lijkt mij beter om elkaar niet meer te zien” : klassieke woorden. Cliché, ja. Terwijl het eten opstaat, twee puberdochters rondspoken en ik eigen man veel te vroeg hoor thuiskomen sta ik, bellend in de badkamer, een heftige relatie te evalueren. Riverdeep, mountainhigh. Geen ideale omstandigheden. Daar wen je aan. Mij gaat geen zee te hoog en geen verzinsel te ver om een paar uur samen te zijn. Al jaren. Er wordt wat afgevoosd in de baas zijn tijd. Om van het voor- en naspel niet te spreken: SMS-en, mailen, bellen. Het zou me niet verbazen als de kosten van buitenechtelijk geslachtsverkeer de kosten van het dagelijks fileverkeer dicht zouden benaderen. Wie gaat daar eens onderzoek naar doen?

Andervrouws man zit in een crisis. Zijn vrouw is er plotseling vandoor. Met een andere man, jawel. Zij wel. Waar hij al die tijd achter iedere boom gevaar zag loeren omdat zij er ab-so-luut niet achter mocht komen (hel en verdoemenis in de vorm van omgangsregeling, forse alimentatie en excommunicatie zouden volgen), trekt zij na twintig jaar huwelijk gewoon de stekker er uit. Het is op, over en klaar. Wat een wijf. Wat een topwijf. Hulde!

Andermans vrouw heeft het lef om haar hart te volgen. Onvergetelijk, onverbeterlijk, onverbiddelijk. En totaal onverstandig natuurlijk. Maar daar gaat het niet om. Zij doet waar anderen van dromen. Zij doet waar ik te laf voor ben. En haar man ook. Geen wet of praktische bezwaren die tussen droom en daad staan, ook al heb je net een nieuwe keuken en is de zomervakantie al geboekt. Zij gaat. Met lege handen. Haar hart en droom achterna. Andervrouws man, mijn minnaar, is het slachtoffer. In de ogen van alle vrienden en Neerlands’ volk is hij te beklagen. Hij, de aantrekkelijke, symphatieke en succesvolle man is hoorndrager. Bedrogen en verlaten door zijn vrouw. Naast belastingpapieren en lekkende kraan nu veroordeeld tot fornuis en strijkplank én de helft van zijn vermogen kwijt. Medelijden en een beetje leedvermaak?!

Mijn bestaan blijft onbekend. Niet onbetekenend, niet onvergetelijk maar wel onbekend. En ik ben minnares, geen trooster van verlaten en verloren zielen. Dus is het afgelopen. ‘ Dit is het einde, dat doet de deur dicht’. Stuif es in. Uit. Over en uit. En nogmaals hulde aan Wilma, Andermans Vrouw. Wat een wijf. Respect!