Armoede op de Hongaarse Poesta

Vandaag wil ik jullie iets vertellen over Gabor en Mony. Gabor is een jonge man van 26 jaar en hij is in het bezit van een motorzaag. Die is belangrijk voor hem, het maakt dat hij een klein beetje geld kan verdienen. Mony is zijn vrouw, zij is 20 jaar en zorgt voor hun drie dochtertjes. De laatste tijd was Gabor, die normaal een grote grappenmaker is, een beetje uit zijn hum. Mony is wéér zwanger en hij word nu al af en toe mesjokke van zijn huis vol kleine meisjes… Gistermorgen zaten we nog vredig in onze pyjama te klooien, Prem aan zijn nieuwe website en ik legde de laatste hand aan een Mandala, toen we Gabor hoorden roepen vanaf de straat. Prem was geïrriteerd omdat het regende en hij geen zin had in ‘gezeur’, ze komen nogal eens om het een of ander… Vaak krijg ik dan de opdracht om mijn kop buiten de deur te steken en terug te gillen, ‘Prem slaapt’. Maar Gabor klonk dit keer anders, een beetje paniekerig. Het bleek dat Mony aan het bloeden was en Gabor inderdaad zwaar aangeslagen. Prem als een speer in de kleren om naar de verloskundige te racen met Mony. Helaas was ze haar kindje al verloren. Ze werd doorgestuurd naar het ziekenhuis in Szigetvar en daar ligt ze nu nog. Ze zat stilletjes te huilen naast Prem in de auto, Gabor moest natuurlijk thuis blijven voor de kinderen…

Tussen neus en lippen door, op een regenachtige dag, een kindje verliezen zonder dat iemand daar ophef over maakt. Het verdriet is op hun gezichten af te lezen maar je klaagt niet. Ook niet over het voortdurende getob, waar het geld vandaan moet komen om je kinderen te eten te geven.
Ik heb inmiddels ontdekt dat elke keer als het gezin er met eentje wordt uitgebreid, ze een smak geld krijgen van de overheid, ongeveer vierhonderd Euro. Het werkt op de zigeuners als een rode lap voor een stier. Maar ja, dat geld is snel op en dan heb je wel weer een mondje meer te voeden. En je moet ook wel doorgaan met kinderen krijgen, het liefst jongetjes natuurlijk, want wie zal er anders voor je zorgen, als je rond je vijftigste versleten bent? Er heerst nog armoede in ons rijke Europa, dat staat vast.

Ik wil jullie natuurlijk geen depressie aanpraten. Als je mijn vorige verslagen over zigeuners hebt gelezen, weet je ook hoeveel kinderlijk plezier er wordt gemaakt.* Ze zijn echt dol op hun kroost, de liefde spat ervan af. Zo zelfs, dat ik me af moet vragen of onze onderlinge ‘individualiteit’ nou wel zoiets geweldigs is…

*Zie weblog: http//:www.spirituele-reiziger.nl