Arrogante mooiboy

Toen ik jou voor het eerst zag, keek je me na. Het was een soort liefde op het eerste gezicht, maar dan anders. Ik had nog geen gedachte, hoewel ik wel nieuwsgierig naar je was. Ik liep langs je en je keek me heel donker aan, alsof je nog nooit zo iemand als ik had gezien. Ik liep verder en dacht aan je, zo opeens. Elke keer toen jij me weer zag lopen keek je me na, je volgde me, ik voelde me bekeken.

Op een gegeven moment keek ik jou ook na en had besloten te onderzoeken wie jij was, wat voor persoon jij was, wat je naam was en waarom je mij zo starend aankeek. Ik dacht dat het toch nergens op zou slaan, maar ik kon mijn gevoel niet beheersen, ik wilde weten wie jij was.

Ik vertelde aan mijn nieuwe vriendinnen wie jij was, al wist ik niet eens wie jij was. Ik vertelde dat jij me aankeek en dat jij eng was, ik vond je maar een vreemd figuur. Mijn vriendinnen kende jou niet, dat vond ik in het diepst van mijn hart erg jammer. Want ik durfde niet zomaar op je afstappen, ik kijk eerst de kat uit de boom. We noemden jou die ‘ene jongen’ meer konden we niet over jou kwijt. Totdat ik druk over jou aan het praten was en nog meer vrienden begon te krijgen in mijn klas. Zo vormde mijn vriendschap met een jongensklasgenoot die jou wel kende, hij wist hoe jij heette. Daar was ik zo blij mee, ik wist wie jij was, ik wist je naam, al was dat niet het enige wat ik van je wilde weten, maar er was een begin.

De jongen uit mijn klas zei dat je hyves had en ik voegde je per direct toe. Je reageerde op een modellen foto van mij en je zei dat het een mooie foto was, je vroeg aan mij wie ik was. Ik durfde niet zo goed te reageren, wat zal hij wel van mij denken? ”Wat een dom kind, wat een onzin” Maar aan je hyves en aan je uiterlijk te zien, was jij een slechte player, iemand die je niet kan bereiken. Iemand waar je zoveel intieme dingen mee kan doen, maar dan zonder liefde, no relationship!

De weken gingen voorbij en je had door wie ik was, je riep me na, alleen hoorde ik je niet. Achteraf gezien vond ik dat erg jammer, ik had je zo graag willen spreken. Ik had je nummer gevonden via hyves en ging je smsen, je wist nog steeds niet zo goed wie ik was. Maar ik durfde niet naar je toe te stappen, jij mooie knappe mooiboy, die stoer is. Ik als klein bijzonder meisje, van 1.58 m durft echt niet naar zo iemand toe te stappen. Maar toch, toch hadden we een gesprek en wél op mijn verjaardag. Een vriendin riep jou en ze vertelde aan je dat ik achttien was geworden, je gaf mij een hand en feliciteerde me. Ja, zo attent was jij nog net wel, zo lief was jij nog net wel, terwijl ik het niet van jou had verwacht.

Maar toch, nadat is er niet veel meer gebeurd. Je kreeg een nieuw nummer, ik kon je niet meer lastig vallen met mijn gesms. Al heb ik je nummer toch gevonden via hyves. Want je bent dom, dom dat jij je nummer hebt doorgegeven aan iemand ander op hyves, via een krabbel. Alleen ik ga je niet smsen, want dat is ook dom, ik wil niet als een sletje overkomen. Maar misschien, misschien ga ik je ooit nog spreken, jij mooie knappe arrogante jongen, ja, ik ben stil verliefd op je. Maar diep in mijn hart voel ik dat het niet goed is, want jij bent eigenlijk slecht, slechter dan ik dacht.