Om acht uur precies ben ik in de keuken. Aan tafel zit het ‘grote’ kind bokkig te spelen met stokbrood, jam en boter terwijl zijn moeder zijn schoenen strikt en zijn haar kamt. Op haar ‘geef Aimée eens een kus’ schreeuwt hij dat hij niet om mijn komst heeft gevraagd en dat hij bij Miami gaat wonen. Madame maakt korte metten met haar opstandige kleuter. Met een flinke pets op zijn billen sleurt ze hem mee. Naar school. ‘Ik heb voor je opgeschreven wat je moet doen’ roept ze nog terwijl ze de voordeur achter zich dicht trekt.

Er liggen instructies voor de baby: badje om half tien, daarna flesje en slapen in de kinderwagen. Dat is me op het lijf geschreven. Lekkere tutten. Nee, die baby is het probleem niet.  Maar het is pas half negen. Om het andere briefje te begrijpen heb ik mijn woordenboekjes nodig. Op een koude formica keukenstoel aan een tafel vol broodkruimels en een aanrecht vol afwas, voel ik me helemaal niet zo blij als ik had gedacht te zullen zijn. Het is zo stil in huis.
Ik ga op zoek naar een radio en dan moet ik die gigantische afwas weg zien te werken. Terwijl ik de vaat voorspoel hoor ik  ‘As Tears go by’ van de Rolling Stones. Mijn  afwasteiltje en ogen stromen over. Toch wordt het sneller half tien dan ik in de gaten heb: tijd voor de baby. Lekker een uurtje tutten en genieten. Als hij schoon en tevreden in zijn kinderwagen op het balkon in slaap gevallen is, is mijn afwaswater helemaal afgekoeld.

Telefoon. Wat nu? Niet op reageren denk ik. Het bellen stopt, om na een paar minuten weer vrolijk van voren af aan te beginnen. Ik neem toch maar op. Het is madame. Als ik het goed begrijp, komt ze ons om 12 uur halen. Ik moet de baby al vast in de kinderwagen leggen. Voor de zekerheid stop ik mijn woordenboekjes onder het matrasje.

Samen wandelen we door de straten van mijn nieuwe leven. Ik kijk mijn ogen uit. Madame vertelt dat bij haar ouders gaan eten. Als ik het goed begrijp moet Oma er van overtuigd worden dat ik echt wel goed met de baby overweg kan. Ze is het er helemaal niet eens dat haar dochter een au pair in huis heeft genomen. Zij wil haar rol in de opvoeding van de kleinkinderen opeisen. Bij Luc, de oudste, heeft ze dat ook gedaan en daar is madame niet blij mee. ‘Mijn moeder is niet makkelijk’ vertrouwt ze me toe. Maar misschien begrijp ik het allemaal wel verkeerd.

In het appartement is het warm, vol en druk. De ouders van madame, een stokoude, verschrompelde overgrootmoeder, een dikke tante met doofstomme dochter. Luc, de kleine dwarse kleuter, die door de broer van madame uit school is gehaald komt binnen gerend en werpt zich in de armen van Oma die hem overlaadt met kusjes en aandacht.

We gaan aan tafel. Terwijl ik de baby zijn flesje geef, wordt het aperitief in geschonken. Stel je voor: om half een aan de drank. Ik ben nog niet verder gekomen dan een glas wijn met Kerst, en dan liet ik het nog staan omdat ik het niet lekker vond. Maar ik heb me voorgenomen dat ik me helemaal ga aanpassen aan mijn nieuwe land en leven. Dus natuurlijk wil ik ook een glas. Er wordt op mijn gezondheid geproost en Oma richt het woord tot me. Geen idee wat ze zegt dus ik lach maar wat en laat de baby een boertje doen. Als ik het kind in zijn wagen terug leg, pak ik de woordenboekjes en leg ze naast mijn bord. Mijn tafelgenoten begrijpen de hint en proberen te helpen. Maar een Prisma woordenboekje is geen kookboek. Ik proef wat ik door Oma voorgeschoteld krijg terwijl ze omstandig uit de doeken doet wat tante heeft gekookt. ‘Ris de veau ’ zegt ze glunderend. Ik heb geen idee wat het is. En al helemaal niet of ik dit lekker vind. Na een paar hapjes hoor ik de baby huilen. Ik sta op en met een  ‘pardon, c ’est mon enfant’ laat ik de hele familie lachend achter. Als ik terug kom met het kleine wurm fluistert madame dat ik Oma voor me gewonnen heb.


miepske

Wie regelt verzorging van huisdier, tuin of huis als jij er niet bent of het niet kunt? Dat doe ik met mijn www.vakantie-assistent.nl Wie of wat ben ik? Moeder, oma, partner, ondernemer, actief, fit, snel, enthousiast, vindingrijk, ondernemend, hou van schrijven, organiseren, bezig zijn, bezit een scherp tongetje en een scherp pennetje soms ook.

5 reacties

Mosje · 26 januari 2016 op 13:55

Best mooi geschreven, ik lees het met plezier
Maar als je doorgaat hoop ik toch wel dat het verhaal af en toe kantelt. Dat Monsieur een homo blijkt, dat je Madame betrapt terwijl ze het met de postbode doet, dat die doofstomme dochter een transgender blijkt.
Nou ja, ik bedoel dat er verrassende dingen moeten gebeuren 😉 En spaar jezelf ook niet. Als jij die postbode ook wel leuk vindt, schrijven! 😉

Meralixe · 26 januari 2016 op 16:01

Ik ben het wel eens met Mosje maar als het 100% autobiografisch is kun je niet anders. Dan moet het des te meer komen van de schrijverskwaliteit en dat wordt dan een stuk moeilijker.

troubadour · 27 januari 2016 op 05:17

Ik vind het prima zo. De beleving van de prille au pair in de uiterst gecompliceerde omgeving kan ik prima aanvoelen.

Mien · 27 januari 2016 op 07:40

Keurig verzorgd vervolg. Oma is binnen.

Esther Suzanna · 27 januari 2016 op 12:03

Leuk om te lezen! Een paar woordjes missen. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder