Hier zit ik dan op mijn wolk. Eerste rang bij de voorstelling die ‘het leven op aarde’ heet. Maar dat mag ook wel als regisseur van dat spektakel. Voor degenen die mij niet kennen: ik heb een grote grijze baard en bezit een groot scheppend vermogen. Mijn dagbesteding bestaat uit het observeren van jullie. Beschouw het als een soort krant lezen. Elke dag zit ik bovenop het nieuws. En over dat nieuws wil ik het met jullie hebben.
Hoewel de vrijdagavond gewoonte getrouw vergezeld was gegaan van de nodige hoeveelheid alcohol, besloot ik deze keer de zaterdagochtend eens niet over te slaan en zette de wekker om 9:30. Het werd immers opnieuw 25 graden en dat gebeurt niet vaak in Nederland en zeker niet op een vrije dag. Leve de broeikas, op naar het strand! Twee ‘snoozejes’ later rolde ik uit bed, stopte wat droog brood in m’n mik, pakte een blue bastard (verbeterde versie van red bull), en sprong op de fiets.
Heel alleen sta ik hier in de stromende regen. Geen sterveling die zich om mijn lot bekommert. De hele wereld laat mij links liggen. Mijn populariteit was al enige jaren tanende, maar de afgelopen tijd is er helemaal niets meer van over. Mijn intenties zijn nog immer dezelfde als voorheen, maar niemand wil meer iets met me te maken hebben. Ik voel me zo nutteloos en eenzaam. Het wil maar niet stoppen met regenen.
[i]Flashbulb memory of flitsherinnering: de psychologische term die men geeft aan de persoonlijke herinnering verbonden aan een belangrijke en vaak schokkende historische gebeurtenis.[/i]
Lief bezittelijk voornaamwoord, waar ging het mis? Waarom word je door heidense barbaren tegenwoordig zo vaak ingeruild voor het veel minder tot de verbeelding sprekende persoonlijk voornaamwoord? In een maatschappij waarin individualisme en bezit zo’n belangrijke plaats innemen, word jij, degene die de bezittingen toekent, juist veronachtzaamd.
