Altijd als ik net met mijn haar heb laten knippen zit het idioot. Dat ligt niet aan de kapster, maar aan mijn haar. Dat lijdt aan een angststoornis. Geknipt worden door een echte kappersschaar, welk gezond Hollands haar wil dat nou niet? Dat van mij dus. Als ik een nieuwe kam in gebruik neem raakt het al compleet van slag. De gevolgen van een bezoek aan de kapsalon zijn desastreus.
Onze vocabulaire is recentelijk aangevuld met de de term [i]onbewust asociaal[/i]. Bedacht door SIRE, die de steeds verder om zich heen grijpende verruwing in de openbare ruimte wil terugdringen. Grappige TV- en radiospotjes wijzen erop maken dat je soms, zonder het door te hebben, anderen overlast bezorgt door bepaalde dingen (niet) te doen.
[i]Ochtend[/i]
Koninginnedag is toch ook altijd hetzelfde, denk ik, als ik een groepje kinderen door de straat zie fietsen. Ze hebben hun haar oranje geverfd. In hun kielzog volgen vaders, moeders, opa’s en oma’s. Zonder haarverf, maar ook met oranje petjes en shirts. Nou ja, ze doen maar. Ik geloof het zo langzamerhand wel. Elke Koninginnedag is een kopie van die van het vorige jaar. Horden mensen die vanuit de provincie naar Amsterdam trekken. De vrijmarkt bij ons in het dorp, waar een stoet langs kramen en kleden met rommel schuifelt. Een jongetje dat op een valse saxofoon toetert. Op televisie de koninklijke familie die een pittoresk plaatsje bezoekt, al koekhappend en volksdansend. Ik heb er niks meer mee. Van mij mogen ze weleens iets anders verzinnen.
