Het is 1 van de grootste events op de laatste vrijdag van de maand. Heel Rotterdam en omstreken maakt zich op voor de borrel. Meer dan tweeduizend mensen komen naar deze ik-zie-en-moet-zelf-ook-gezien-worden-avond. Twee maanden eerder was ik al heel even bij de borrel geweest. Na een uurtje had ik het toen gezien en nam afscheid van mijn collega’s. Het type mensen wat ik op deze borrel had gezien was niet “mijn volk”. Helaas was het deze week weer zover.
Er is maar 1 man voor wie ik het land door reis. Nee, ik noem geen namen. En ja, toen ik enkele maanden geleden hoorde dat deze man een optreden gaf in Hartje Amsterdam stond ik als eerste bij het postkantoor. Ik kocht twee kaartjes. Mijn beste vriendin moest mee natuurlijk. Naarmate het optreden dichterbij kwam kreeg ik steeds meer kriebels. Amsterdam is namelijk eng.
De jeugd van tegenwoordig. Bijna iedereen zegt het, maar iedereen heeft er een andere bedoeling bij. Vandaag kwam ik erachter dat ik ook bij de jeugd van tegenwoordig hoor. Ik dacht zelf altijd dat de jeugd van tegenwoordig niet ouder zou zijn dan 22 jaar. Ik, 26 jaar, had het mis. Volgens mijn buurvrouw hoor ik zeker bij de jeugd van tegenwoordig. Waarom? Ik droeg een fles bacardi bij mij. Ze bekeek mijn Gall&Gall tasje en schudde haar hoofd “De jeugd van tegenwoordig… Altijd maar aan de drank…”
Toen ik gisteren een kersverse nieuwe medewerker moest inwerken ging de telefoon. De hoogblonde dame naast mij nam de telefoon aan. Ik drukte op ‘speaker’ aangezien ik wel moest horen hoe haar gesprekken precies gingen. De klant was Engels…
