Ferry Maat, een bleekscheet met een veel te grote bril en het uiterlijk van een computernerd maakte in de jaren ’70 ‘zwarte’ muziek in ons land populair. Soulmuziek kwam in de jaren ’60 maar mondjesmaat Nederland binnen. De hitparade werd gedomineerd door stoere, blanke rockers (Golden Earring) en slappe smartlapzangers (Ben Cramer). De dansvloeren werden bevolkt door houterige boeren die geen enkel gevoel voor ritme hadden.
Als hij een puntmuts opzet lijkt hij tegenwoordig sprekend op Kabouter Plop en als hij op straat loopt moet hij uitkijken dat hij niet voor Osama Bin Laden wordt aangezien. Maar 30 jaar geleden zag hij eruit als een jonge, Griekse god: Cat Stevens. Wie kent hem nog?
Als agenten eind vorig jaar een vrouw zigzaggend over de weg zien rijden, hebben ze het ernstige vermoeden dat er alcohol in het spel is. Ze hebben echter geen vermoeden over de identiteit van de dame in kwestie. De dienders laten de dronken bestuurder stoppen en openen het portier.
Bibliotheken zijn de gemakkelijkste tijdmachines. Je hoeft niet zoals Dr. Who in een telefooncel te vliegen om door de tijd te kunnen reizen of een geavanceerde auto te hebben, zoals in de film ‘Back to the future’. Meestal is een paar straten doorlopen en het binnenstappen van de plaatselijke bibliotheek voldoende.
Met ‘Shoot the dog’ probeerde hij het recent nog, maar een hit scoren lukt George Michael de laatste jaren niet meer. Hij zit voorgoed in onze herinnering als zanger van ‘Last Christmas’. Hoewel ik dit nummer van Wham de afgelopen 18 jaar minstens 20 keer tijdens het kalkoen eten heb gezien, snap ik nog steeds niet goed waar de clip over gaat.
