Met ‘Shoot the dog’ probeerde hij het recent nog, maar een hit scoren lukt George Michael de laatste jaren niet meer. Hij zit voorgoed in onze herinnering als zanger van ‘Last Christmas’. Hoewel ik dit nummer van Wham de afgelopen 18 jaar minstens 20 keer tijdens het kalkoen eten heb gezien, snap ik nog steeds niet goed waar de clip over gaat. De tekst verhaalt over een liefde die al na 1 dag over is. Het onderwerp is dus treurig. Maar ik zie in de clip alleen maar lachende mensen in een mondain ski-oord die elkaar met sneeuwballen bekogelen. Er is slechts één moment waarop George Michael wat zorgelijk kijkt. Uit flashbacks blijkt dat hij bij de vorige kerst een meisje een broche heeft gegeven als teken van zijn liefde. Maar deze kerst blijkt zij de grote liefde van Wham-partner Andrew. Dat is extra zuur omdat Andrew nog geen blokfluit kan vasthouden en met zijn muzikale talent thuishoort in de Josti Band. Van zo’n minkukel verlies je niet graag.
Maar George doet tijdens de vakantie alsof er niets aan de hand is. Misschien ook omdat hij weet dat hij meer voor mannen voelt dan voor vrouwen. Niettemin zou het nog meer dan 10 jaar duren voordat hij officieel en heel letterlijk uit de closet komt. Hij wordt op een herentoilet door een undercoveragent van de LAPD betrapt op oneerbare voorstellen. In Nederland halen we onze schouders op als we horen dat Gordon in een dark room is gesignaleerd, maar in Amerika schijn je voor openlijke homoseksualiteit veroordeeld te kunnen worden.
Ook al vindt George meisjes niet zo leuk als jongens, hij is toch door het ‘verraad’ van Andrew tijdens de wintersportvakantie diep beledigd. Je pakt niet de vriendin van je beste vriend af! Na rijp beraad heft hij Wham in ‘85 op en start hij een solocarrière. Hij scoort de ene hit na de andere, terwijl Andrew in de anonimiteit verdwijnt.
In de jaren ’90 raakt George Michael in een identiteitscrisis. Zijn cd’s verkopen minder goed en George verdenkt zijn platenmaatschappij ervan dat ze hem niet goed promoten. Maar het is zwak om een ander de schuld te geven van eigen creatief falen. Prince, Michael Jackson en George Michael zijn iconen van de jaren ’80 waarin androgynie belangrijk was. In de jaren ’90 en aan het begin van dit millennium is daar geen plaats meer voor en zijn masculiene zangers weer helemaal in. Het is niet toevallig dat machosterren als Robbie Williams en zelfs de oude Tom Jones boven komen drijven.
Niettemin heeft George Michael een paar prachtige nummers op zijn naam staan en iedereen herinnert zich nog zijn weergaloze optreden tijdens het benefiet concert voor Freddy Mercury, de aan Aids overleden zanger van Queen. Een opvolger voor George Michael heeft zich inmiddels aangediend. Hij is ook een blanke R&B-zanger uit een boyband: Justin Timberlake, de ex van Britney Spears.

Eddy Kielema

Links
www.georgemichael.com
www.getmusic.com/microsites/justin/


0 reacties

Dees · 1 november 2008 op 13:18

Ik mis toch de vrij essentiele optie: de columns 😀

KawaSutra · 1 november 2008 op 14:02

Ja Dees, ben het wel tamelijk met jou eens.
En hoor ik mijzelf wel eens uitroepen: ik kom op CX voor mijn vermaak? Ik kom hier voor de lol, zou ik zeggen.
Maar ik ben benieuwd hoeveel bezoekers hier voor de advertenties komen! 😀

Neuskleuter · 3 november 2008 op 22:28

Misschien moeten we toch maar eens flink op die reclame gaan stemmen, zodat CX nog lang blijft draaien… Ghehe.

Naast de columns vind ik de schrijvers en de reacties toch ook erg leuk!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder