Nienke is geen mietje. Toen een vervelende dronken jongen haar ooit in de borsten kneep sloeg ze hem zonder aarzelen met volle vuist op zijn gezicht. Hij ging knock-out. Meestal hoeft ze dergelijk geweld niet te gebruiken. Sommige vrienden noemden haar vroeger Zzznienke. Haar blik kan doden als ze wil. Dat wil ze vaak.
Het eerste moment dat ik dacht ‘met dit meisje wil ik mijn leven delen’ vond plaats toen ik achter mijn computer zat. Mijn ogen waren vierkant van een halve dag Championship Manager spelen. Er werd op de deur geklopt en Nienke stond in mijn deurpost. We hadden afgesproken met elkaar te eten maar omdat ze me niet in mijn spelletje wilde storen kwam ze me het brengen.
Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik wist dat vrouwen leuk waren maar zo leuk? Ze had gewoon begrip voor mijn spelletjesdrang.
Na de tweede afslag weet ik het zeker. We zitten verkeerd. Even wil mijn mond het hardop roepen maar nog net op tijd houdt mijn verstand de woorden tegen. Slecht nieuws kan beter even wachten.
Hier had ik niet op gerekend. Ik zit in de kamer met gebak op mijn schoot, twee vriendinnen van Nienke zijn op koffiebezoek en één van hen heeft een baby meegenomen. Dat ik om elf uur ’s ochtends visite op de koffie heb is al behoorlijk wennen, mijn visite komt meestal ’s avonds en rookt een blow en drinkt bier, maar dat er behalve twee vrouwen ook een klein wezen is meegekomen, dat had ik helemaal niet verwacht.
Ik zie haar door mijn straat lopen en probeer haar blik te vangen. Ze loopt straalhard langs me heen.
Tot mijn grote blijdschap kom ik er een paar dagen later achter dat ze in de kamer naast mij in hetzelfde huis woont. Ze staat boven aan de trap met haar handen vol was, roept ‘hoi’ en verdwijnt voordat ik met mijn ogen kan knipperen.
Leuk meisje, denk ik.
