Het is zover. Jaren, tientallen jaren zelfs, is er over gestudeerd, geschreven, gepraat. Een brug, een tunnel, of van allebei een beetje ? Diverse mogelijkheden passeerden de revue. Toen de beslissing eenmaal gevallen was (een tunnel dus) kon zo’n kleine tien jaar geleden met de daadwerkelijke uitvoering begonnen worden.
“Heeft u postzegels ?” vraagt de mevrouw.
”Jazeker dame”, klinkt het vanachter het toonbankje van de sigarenwinkelier.
“Mag ik er één van € 0,39 “ ?
De sigarenman scharrelt wat in een laatje. Hij legt de postzegel voor de mevrouw op de toonbank en voegt haar toe: “Alstublieft dame, dat is dan € 1,39”.
Verschrikt kijkt zij op. “Hoor ik het goed, zegt u € 1,39?”
“U hoort het heel goed dame, ik zei dat is dan € 1,39”
De mevrouw loopt rood aan en gunt de sigarenman een minachtende blik. “Hoe durft u meneer, mij een euro extra te vragen voor een postzegel !?”.
Heeft u mijn column [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=185]”Deltaplan”[/url] gelezen ? Ik vermeldde daarin dat prof. Tinbergen de kosten schatte op een miljard gulden. Gedurende de tijd, welke de uitvoering van het plan vergde, was er een flinke geldontwaarding. Als je die incalculeert en er tevens rekening mee houdt dat we nu in het euro-tijdperk zijn beland, dan valt het miljard van Tinbergen te herleiden tot drie miljard euro aan het eind van de rit. En de werkelijke kosten, wat waren die ?
Uit nood geboren is een vaak gebezigde uitdrukking. Dat mag je van het Deltaplan ook wel zeggen. En dan letterlijk bedoeld: uit de watersnoodramp van 1953. Ik maak me sterk dat zonder die vreselijke gebeurtenissen in dat jaar er nooit een Deltaplan zou zijn geweest. Maar toen was de tijd er rijp voor: wie was er niet ontdaan door de ramp en wie durfde er iets tegenin te brengen als gesteld werd dat er nodig wat gedaan moest worden aan de veiligheid van ons land in verband met de bedreiging door de zee ?
Het is nu 3 februari 2003. Vijftig jaar nadat de ernst van de ramp, een halve eeuw geleden, begon door te dringen tot de leefwereld van hen die niet direct slachtoffer waren van de uitbarsting van geweld, van natuurkrachten. Water, vaak lieflijk en kabbelend, kan als een monster gaan heersen als het wordt opgezweept door natuurlijke krachten als stormen en orkanen en zich een uitweg zoekt in trechtervormige gebieden. Een uitweg die er dan niet is met als gevolg een verdere stijging van de zeespiegel. Tot hoogtes waar de dijken niet tegen opgewassen bleken.
