Koeien zijn over het algemeen rustige grazers. Daarom viel het me op; rennende kalveren. Een stuk of vier. Mooie dieren. Zwart wit. Strak in de lak leek het; energiek, speels. Hun geren maakte dat de schapen op hetzelfde stuk land wat onrustig werden en in beweging kwamen. Dit verontruste de Lees meer…
Via de borst, de buik, langs de benen langzaam naar beneden, zo brengen we de aandacht naar de voeten. Richt je op de voeten. Concentreer je. Voel de tenen. Voel alle tenen. Voel je ze? De grote, de kleinere… voel ze allemaal. Beweeg ze ook maar even. De stem was Lees meer…
Het zeewater kruipt langzaam over het zand en valt vervolgens stil, zakt terug, verdwijnt. En nog een keer, nog een keer. Ze volhardt. Iedere volgende poging brengt haar iets verder richting duin. Opkomend vloed heet het. Vanuit haar rolstoel met dikke banden volgt ze het langzaam optrekken van het water; Lees meer…
Wind uit het westen vandaag. De vlaggen staan strak richting oost. Rook uit de grote schoorsteenpijp gaat dezelfde richting. Wolken volgen in hun eigen tempo, traag, niet echt uit vrije wil lijkt het. Volgend vooral. Gelaten schuiven ze voorbij. De eksters in de boom hiertegenover hebben het druk. Ze zijn Lees meer…
Het was een aardig onderdeel van de lessen Frans. Het zou onze uitspraak ten goede komen. Schrijven zoals je het zegt. Fonetisch schrijven. De docent die daarmee experimenteerde heette Frans. Sjuh mapèl Frans. Frans gaf Frans. Dat kon ik onthouden, heb ik onthouden, evenals het feit dat ie ons dwalende Lees meer…
