We drinken koffie. Hij is een aardige man. Een oudere man. Ouder dan ik, altijd ouder. Ik spreek hem onregelmatig. Werk is vaak de aanleiding, privé het onderwerp. Al klagend houdt ie de moed er in. Het is vooral zijn vrouw. Zij mankeert van alles. Bijzondere klachten ook. Variërend van Lees meer…
Bij binnenkomst was de gelegenheid tot contact georganiseerd. Mijn hand was stevig in zijn hand. Ik condoleerde hem en werd direct omhelst. Innig. Hij bedankte me; bedankt man. Ik mompelde iets geruststellends terug en maakte plaats voor de mensen achter mij. In de zaal zocht ik een plek op de Lees meer…
Ik ken het traject. Reeds als kind had ik de volgorde van de opeenvolgende stations uit mijn hoofd geleerd. Alsof ik dat ooit nog eens nodig zou hebben. Verveling zal ook een rol gespeeld hebben. Tijd vullen. De wachttijd op kunnen delen in behapbare, overzichtelijke stukjes. Aftellen. Bijna thuis. Het Lees meer…
Een Chinees? Dat wist de mevrouw van het pension niet. Haar hoofd loopt over. Ze is druk, erg druk. Naast pensionhoudster werkt ze als verzorgster van dementerende bejaarden. Ze heeft gewerkt vandaag en is net thuis. Pff. Met deze warmte valt het niet mee vertelt ze. Veel herhaling zeker, zei Lees meer…
Ik werd benaderd door een vrouw die man bleek. Of ik nog wel eens een column schreef vroeg zij. Ik realiseerde me dat het al weer enige tijd terug was. Maanden terug. Ik had een drukke tijd achter de rug. Werk en studie. Ik heb weliswaar veel tekst geproduceerd de Lees meer…
