Het zijn grotendeels witte wolken vandaag, niet die donkere van de afgelopen dagen. Het wit verlicht het gemoed enigszins. Vanachter het raam tussen die zelfde wolken zoek ik stukjes blauw, sporen van de zon. Maar de wolken zijn dicht. Lichter weliswaar maar dicht. Windstil is het. Sowieso stil. De vanzelfsprekende Lees meer…
Er zijn tijden dat ze niet in beeld is, perioden dat ik haar bijna zou vergeten. Het zijn de momenten van overvloedig leven, van onbezorgd voort. Hooguit als grap, als gezocht motief voor onbezonnenheid, passeert ze dan. Ook andere tijden ken ik echter. Perioden waarin ze op steeds andere wijze Lees meer…
Deuren zijn gesloten, ramen dicht. Licht brandt er slechts beperkt. Met het deel dat nog operationeel is kan ik uit de voeten. Ik praat, schrijf, bel en organiseer wat. Lichte kost is het, vakantiewerkzaamheden. Ik functioneer. De afgesloten deuren en ramen belemmeren de toegang tot de daar achter gelegen ruimtes. Lees meer…
Het was aan het tafeltje naast het mijne. Ik had de witte oordopjes nog in terwijl de muziek al een tijdje afgelopen was. Begin dertig schatte ik, lang donkerblond haar, grote ogen en verder weinig opvallende kenmerken. Fanatiek sprak zij haar tafelgenoot toe. Hij moest overtuigd worden zo leek het. Lees meer…
Hij bleef gewoon staan, vloog niet weg, schoot niet angstig opzij. Beetje arrogant dacht ik. Staaltje zelfbewustzijn wellicht. Hij stond midden op de weg en reageerde niet of nauwelijks op mijn verschijnen. Hij keek wel even op maar verplaatste zich niet. Wat ‘m precies bezig en op zijn plek hield Lees meer…
