“Even kijken… uw kind is….. zoveel centimeter groot, zoveel centimeter breed… heeft zo een kleur haar… zo een huidskleur…. Ah! Nou dan heeft u geluk, u mag worden toegelaten tot onze school!” Klinkt dit debiel? Als we nog even doorgaan wordt dit dagelijkse praktijk met de toelating van kinderen op basisscholen.
Terwijl ik loop naar spoor 1 op Amsterdam Centraal, komt een trein me tegemoet. Met een piepend en snerpend geluid maakt deze kenbaar te remmen voor de aankomende stoet reizigers die ergens anders in dit kikkerlandje een bestemming hebben. Ik kijk om me heen. Sommige mensen, haastend voor de trein. Sommigen, rustig sjokkend.
“Als je later groot bent, zal je het nog ver schoppen!”. Hoeveel kinderen hebben dit niet horen zeggen? Goede prestaties kweken verwachtingen voor nog meer goede prestaties. Resulterend in gestresste kinderen die presteren om het presteren om maar aan al die verwachtingen van ouders, leraren en de maatschappij te voldoen. Wat dat betreft is slim zijn niet motiverend!
