Blader door het gemiddelde vriendinnenboekje, voorheen poëziealbum genaamd en kijk dan voor de grap eens bij de vraag; ‘wat wil je later worden als je groot bent?’. Negen van de tien keer vind je daar het antwoord stewardess. Waarom vraag ik me af. Wat haalt zo’n zevenjarige frummel zich in haar hoofd wanneer ze dit antwoord invult. Wat is er in vredesnaam zo romantisch aan het beroep van stewardess.
Je komt terug van vakantie, sleept de koffers uit de auto, caravan, taxi naar boven en binnen vijf minuten draait de eerste wasmachine. Geen idee wat nou nog precies schoon en wat er nodig snel gewassen moet worden dus de gehele koffer inhoud passeert deze machine.
Lees het woord mam vooral niet zoals het geschreven is maar als mam, maaaaaam, mammah, mammaaaaah en meestal schreeuwend, gillend, krijsend, alarmerend, jankend, smekend, of boos.
Mam heb je mijn witte vest al gewassen dat ik gisteravond in de was heb gedaan.
Mam waar zijn mijn voetbalkousen. Mam heb je mijn scheenbeschermers gezien. Mam waar is mijn inloopshirt.
HELP mijn man heeft geen fantasie! Ieder jaar hetzelfde cadeautje met Sinterklaas of onder de boom, nooit eens iets origineels, tenminste dat dacht ik, totdat ik dit jaar een pakje in de zak van de goede Sint vond met een afmeting die mij niet bekend voorkwam maar wel het ergste deed vermoeden. Dit was duidelijk geen doosje van de plaatselijke juwelier, dit was een doos van een heel ander soort middenstander of groot warenhuis.
