Fietsen is nog steeds hard trappen

Wow! Wat een briljant bericht las ik net op het laffe medium wat internet heet. Bernard Hinault, zo ongeveer de laatste Fransman die ooit nog een aansprekend resultaat in de Tour heeft geboekt (hij won hem vijf keer) heeft het volgende gezegd:
‘Is Armstrong bang van Frankrijk? Laat hem lekker thuisblijven, niemand verplicht hem toch om te komen? Trouwens, hij kan toch niet winnen. Contador zal hem wel een oplawaai geven, verwacht ik.’ Waarop Armstrong weer reageerde op zijn Twitter: “Wat een rukker zeg. Zoiets zeg je toch niet als vijfvoudig Tourwinnaar!”

Stormvogels Telstar – FC den Bosch

Voorwoord: Dit verhaal heb ik geschreven nadat ik geïnspireerd raakte door Nick Hornby, een Engelse voetbalschrijver, die bekend staat vanwege lange zinnen. Het is wel niet de stijl die wij als Hollanders prefereren, maar toch. Als supporter van voetbal en van Arsenal en FC den Bosch in het bijzonder moet mijn vriendin regelmatig lijdzaam toezien hoe de televisie weer eens op een kanaal staat afgestemd waar 22 mannen, een bal en een scheidsrechter over het beeld rollen.

Papa, zal ik eten koken? (2)

Ze stopt even met vertellen en ik kijk haar aan. Het zal toch niet zo zijn dat…..
Ik durf het niet te vragen. Eigenlijk wil ik een arm om haar heen slaan, maar bedenk me dat dit misschien wel eens nare herinneringen naar boven zou kunnen brengen. “Gaat het?” vraag ik dan maar. Ze knikt, haalt een keer diep adem en vervolgt…….

Papa, zal ik eten koken? (1)

Ze lijkt me erg verlegen. Een onzeker ogend, schichtige jonge vrouw. Een heel mooie vrouw, dat wel. Als ze haar rode gebreide muts af doet valt haar lange zwarte haar tot halverwege haar rug in mooie lange golvende krullen. Ze heeft grote wimpers die haar blauwe ogen sterk accentueren. De zwarte oogschaduw is wat uitgelopen door de tranen, en geeft haar het meest onschuldige gezichtje wat ik ooit heb gezien.