Een paar weken geleden werd ik wakker van onze kat Java, die heen en weer sprong op de overloop van ons studentenhuis. Hij had een muis gevangen. Die middag zei huisgenoot Daan dat er al vaker muizen waren geweest – tot in de koelkast aan toe – en dat die beestjes nooit in hun eentje komen. Dat had hij beter níet kunnen zeggen, want ik vond het een heel eng idee en begon meteen op internet te zoeken.
De ventilator van mijn laptop maakt een eng geluid. Het begon met licht gepruttel, te vergelijken met het geluid dat een kat maakt als hij tevreden is. Eigenlijk is het dus niet zo vreemd, want katten vinden het leuk om veel aandacht te krijgen en dat krijgt mijn laptopbeest ook zeker.
Het is zomer. Als Essine en ik na een dagje winkelen in Amsterdam zitten te wachten op het busstation aan de Marnixstraat, is daar Akir.
Akir wil me een hand geven. Ik ben niet gediend van dronken zwervers, en zeg dat ik dat niet doe. ‘Maar kijk eens naar m’n hand, wat zie je?’, zegt hij met een Marokkaans accent. Ik doe alsof ik naar z’n hand kijk, maar hou de straatbewoner tegelijkertijd angstvallig in de gaten.
De Kerst is net voorbij en ik loop met zus Lisette door de winkelstraat van Leeuwarden. Overal hangen borden met ‘50% korting op alle Kerstartikelen’. We worden er enorm hebberig van, en denken bij elk leuk kaarsje of kandelaartje ‘ach, daar kan ik vast nog wel een leuk plaatsje voor vinden’. Alles lijkt zo goedkoop, maar als we met een overvol mandje bij de kassa komen, blijkt dat we toch nog voor zo’n 30 euro per persoon ‘gegraaid’ hebben.
