Van je familie moet je het maar hebben, luid het spreekwoord. Wat het ook moge betekenen. Ik heb een brief aan een familielid geschreven, en ook op de post gedaan. Geen aardige brief maar eens een aantal zaken benoemd waarover ik me al jarenlang erger, waaraan ik me stoor, zo niet verdrietig over ben. Ik heb dus flink geklaagd in een echte brief die niet als een e-mail snel “ge-delete” kan worden.
Ik ben nog zo’n zeurpiet die de euro steeds vergelijkt met de gulden. Als ik door de winkel loop, noem ik ook steeds de prijs per kilo, erg irritant maar ik kan het niet helpen.
Mijn vriendin wil altijd zoetjes in de koffie, maar die kosten 72 euro per kilo, weet ik uit mijn hoofd. Ik noem dat ook altijd op als we door de winkel lopen. He gekke is dat je Completa poederkoffiemelk beter in de pot kan kopen dan in de navulzak, omdat het toch goedkoper per kilo is. Niet dat het iemand wat interesseert maar goed. Het gaat om de gevoelswaarde.
“Hallo, spreek ik met de heer Visscher? “
Ja , dat geloof ik wel, u zoekt mij?…
“ik bel even namens de gemeente, u heeft nog een rekening openstaan”.
Hoezo rekening?
Het leven kan verrassend eenvoudig zijn. Op een warme zomeravond zaten mijn vriendin en ik achter haar huis een ijsje weg te happen. Een ijsje waarvan je denkt, eigenlijk wordt je er te dik van, maar het is zo lekker.
Ineens vanuit het niets hoorden we een paar kinderstemmen: “…Moeder, wil jij een baby in de buik?..”.!!
