Voordelig

Ik ben nog zo’n zeurpiet die de euro steeds vergelijkt met de gulden. Als ik door de winkel loop, noem ik ook steeds de prijs per kilo, erg irritant maar ik kan het niet helpen.
Mijn vriendin wil altijd zoetjes in de koffie, maar die kosten 72 euro per kilo, weet ik uit mijn hoofd. Ik noem dat ook altijd op als we door de winkel lopen. He gekke is dat je Completa poederkoffiemelk beter in de pot kan kopen dan in de navulzak, omdat het toch goedkoper per kilo is. Niet dat het iemand wat interesseert maar goed. Het gaat om de gevoelswaarde. Ik wil geen knieperd zijn, maar ik vind die informatie gewoon interessant. Je kan gewoon besparen op de simpelste dingen.
Vanmorgen stond mijn fietsband nog steeds lek, en dus leek het mij verstandig maar naar de plaatselijke fietsenmaker te gaan om een nieuwe binnenband te plaatsen, en dan ook maar weer terug naar zo’n ouderwets ventiel, dat leek me het makkelijkst. Ik zit altijd te klooien met zo’n klein modern handpompje wat niet blijkt te werken op een modern prutsventiel.
Ik had echt geen zin om zelf de achterband te verwisselen. Erg lastig ook met die kettingkast en die moderne versnellingen.
Dus hup, op de fiets van mijn vriendin en mijn eigen fiets aan de hand.
Toen ik terugkwam, meldde ik trots aan mijn vriendin dat dit werkje van de binnenband niet duur was, slechts 17 euro volgens de fietsenmaker!
“toch omgerekend meer dan 35 gulden…” zei m’n vriendin triomfantelijk. Weg fietsplezier, weg ontdekt voordeel. De fietsenmaker leek zo vriendelijk, had me mooi bij de poot. Er irritant als iemand jouw vreugdevol ontdekt voordeel teniet doet.
Het gaat uiteindelijk om de gevoelswaarde, toch?