Laatst dacht ik een keer handig te zijn door dingen te combineren. Ik moest medicijnen halen bij de apotheek. Deze was een straatje verwijderd van mijn postwijk, en omdat de posttijd nog lang niet op was, besloot ik deze omweg te maken, mijn arm vol post. Er waren maar twee wachtenden voor me.
Om nog eens terug te komen op meneer B, de schrik van elke bezorger.
Een poos geleden werd ik met die wijk waar hij woont, opgescheept totdat er een nieuwe bezorger gevonden werd. Dit gebeurde vrij snel zodat ik weer rustig kon slapen. Maar na een paar weken was ook deze bezorger plotseling van de aardbodem verdwenen. Ik heb er natuurlijk mijn eigen vermoedens over waar deze gebleven kan zijn. En ook mijn echtgenoot vond dat men maar eens in de tuin van B moest gaan graven.
Laatst was ik ternauwernood uit de klauwen van ene meneer B. ontsnapt.
Dat was ook zoiets.
Zat ik op een drukke bezorgdag van mijn welverdiende (vond ik zelf) lunch te genieten, belde mijn bezorgmanager op. Er was ergens een poststuk verkeerd bezorgd. En de bezorger die deze onvergeeflijke fout gemaakt had, was zelf niet in staat deze te herstellen. Of Inge het vuile werkje wilde opknappen. Ja, Inge was zo goed. Die extra kilometertjes konden er ook nog wel bij.
Dat post bezorgen behoorlijk avontuurlijk kan zijn, heb ik aan den lijve ondervonden. Zo had ik post voor een bejaardenhuis. Ik was blij dat ik de brievenbus snel ontdekt had, want dat kan bij sommige gebouwen een helse klus zijn om die te vinden. En wat staat er op die brievenbus: “post graag bij de receptie afleveren”.
Als je de krant leest kun je altijd een aantal dingen doen. Je kan gaan koppen snellen en dus alleen de voor jou interessante dingen meepikken. Je kan ook de krant van A tot Z uitlezen. Je moet je dan afvragen of je als je hem uit hebt de voorpagina nog wel kan herinneren. Volgens mij bestaan er geen mensen die de hele krant leuk vinden namelijk. Ik ben het tiepje dat koppensnelt en belangrijke dingen leest. Het erge is dat ik mezelf dan ook nog ga afvragen wat mijn mening is.
