Laatst was ik ternauwernood uit de klauwen van ene meneer B. ontsnapt.
Dat was ook zoiets.
Zat ik op een drukke bezorgdag van mijn welverdiende (vond ik zelf) lunch te genieten, belde mijn bezorgmanager op. Er was ergens een poststuk verkeerd bezorgd. En de bezorger die deze onvergeeflijke fout gemaakt had, was zelf niet in staat deze te herstellen. Of Inge het vuile werkje wilde opknappen. Ja, Inge was zo goed. Die extra kilometertjes konden er ook nog wel bij. Steeds langzamer fietsend naarmate ik dichterbij het bewuste adres kwam. Wat voor iemand zou dat zijn? Met trillende handen belde ik aan. Ik wilde nog mijn fiets tussen mijzelf en de deur plaatsen als enige bescherming, maar dat was te laat, de deur ging al open. Lag meneer B. op de loer achter de deur? Boos keek hij me aan. En als je je een voorstelling maakt van een kruising tussen de grote boze wolf en het monster van Frankenstein, weet je ongeveer hoe hij eruit zag en begrijp je dat ik bij thuiskomst een schone onderbroek aan zou moeten.
Nou had mijn bezorgmanager wel gezegd dat ik zijn telefoonnummer maar moest geven als die meneer vervelend ging doen. Maar helpt het wanneer je aangevallen wordt om als wapen een telefoonnummer te roepen?
Die kans is klein. Dus stamelend heb ik proberen duidelijk te maken dat niet ik die brief verkeerd bezorgd had, maar dat ik de fout juist kwam herstellen. Gelukkig verstond hij mijn gebrabbel, want zijn gezicht klaarde enigszins op en werd ietsje minder nachtmerrieachtig. Hij pakte de bewuste brief, die ik vervolgens snel uit zijn handen griste en snel maakte ik dat ik weg kwam. “Ik ga hem gauw in de goede bus stoppen. Dag.”
Die goede brievenbus was overigens 50 meter verderop.
3 reacties
Boukje · 16 februari 2012 op 23:34
Op de een of andere manier lijkt het een opsomming van gebeurtenissen zonder dat er emotie uit spreekt.
Het blijft daardoor een beetje aan de opervlakte en niet erg boeiend.
Misschien zou je jezelf toe moeten staan, een pietsie meer je fantasie erop los te laten…
😀
DACS1973 · 17 februari 2012 op 10:22
Ik vind dat je een pakkende schrijfstijl hebt. Het leest lekker vlot weg.
Het verhaal zelf heeft inderdaad niet veel om het lijf, daar had je wat meer je fantasie op los kunnen laten. De omschrijving van meneer B. wat dikker aanzetten bijvoorbeeld, of de brievenbus niet 50 meter verderop, maar gewoon de deur ernaast.
Harrie · 17 februari 2012 op 14:28
Ik zou er meteen een interactief verhaal van maken. Laat de lezer zelf maar raden wat er in de brief staat. Daar zit de clou.