De telefoon gaat en voordat er wat gezegd wordt, hoor ik aan het gekreun en gehijg, dat het mijn broer is. Mijn stem gaat automatisch harder als ik zeg: “Hey Henk!! Hoe is het?” Aan zijn ademhaling hoor ik dat hij emotioneel is en moeite heeft met antwoorden. Van de zenuwen barst hij in huilen uit als hij me uitnodigt voor zijn verjaardag. Tuurlijk kom ik is mijn antwoord, maar ik blijf niet eten hoor!
Hebben jullie dat nou ook? Of heb ik als enige een wicked mind? Ik heb mezelf er op betrapt dat ik naar de kruizen van heren kijk. Nou ja, heren, mannen alles wat het stempel *mannelijk* heeft gekregen van Onze Lieve Heer. Mijn ogen dwalen als vanzelf af naar het kruis van de desbetreffende man, waar ik ook ben.
Na enige aarzeling, vertel ik hier thuis over ColumnX en stotterend vertel ik er bij dat ik Bitchy ben. Verward en lachend kijken ze me aan. Jij??? Jij de onverwoestbare junkachtige chatter, schrijft op een site waar ook “normale” mensen zitten??? Meteen vervallend in mijn chattaal zeg ik opstandig “Jah und? Nahhh er zijn ook best normaluh chatters hoor!”
De hele dag heb ik al het gevoel dat de lens niet goed in mijn oog zit, maar eigenwijs als ik ben laat ik hem tot ver in de middag zitten en zit ik voorzichtig met mijn vinger aan en in mijn oog te porren.
Half zes in de morgen. Ik, de wereldkampioen diepslapen van minimaal 8 uur, heb weer eens een slapeloze nacht achter de rug. Strompel mijn bed uit, mijn lijf protesteert heftig, mijn ogen blijven dicht, alsof ze de hele nacht dicht hebben gezeten in plaats van wagen wijd open. Het is gemeen, binnensmonds vloek ik alle duivels uit de hel en bedenk dat een nacht ontzettend lang duurt.
