Jarig!

Het is nog donker als ik wakker word, ik werp een blik op de wekker en zie dat het pas drie uur in de morgen is. Drie uur en ik ben klaar wakker, what´s new!

Koningin van Voorburg

Er was een tijd dat ik me geen voorstelling kon maken dat ik ergens anders zou wonen dan Voorburg. Voorburg was mijn stad, mijn thuishaven. Alles in Voorburg was me even lief. Ik kan zeggen dat het echte liefde was wat ik voelde voor de oudste stad van Nederland.

Zoals het klokje thuis tikt…

Het is Zaterdagmorgen, mijn vader leest de krant en mijn moeder zit aan de ontbijttafel haar ochtendhumeur de baas te worden. Ik speel wat met mijn boterham als mijn vader opeens de stilte verbreekt. “Vossie, weet je wie er dood is?” Mijn moeder kijkt van boven haar theeglas mijn vader aan en zegt bijna automatisch “Wie zijn kont koud is.” Het is het standaardantwoord van mijn moeder maar opeens dringt het tot me door wat ze zegt.

Tristan

Alphen aan den Rijn blijft door mijn hoofd spoken. De beelden gezien op tv, zijn als een diavoorstelling in mijn hoofd. Het slachtoffer op het parkeerterrein, de dader voor de kassa van de Albert Hein. Het is een understatement als je zegt dat het verschrikkelijk is voor de slachtoffers, hun familie en nabestaanden wat daar is gebeurd, maar ik kan het niet helpen, mijn gedachten gaan ook uit naar de dader en zijn ouders.

Houd de dief!

“Veer, wil je even kijken, op welke plaats we geëindigd zijn deze week met de huizen? Niet dat ik wat verwacht, want gisteravond stonden we op drie.”Lief als ik soms kan zijn, sluit ik mijn eigen werk af en log in op de desbetreffende woningsite. Niet wetende dat de vraag, gesteld door mijn aanstaande schoondochter mijn hele gevoelswereld op de kop zou gaan zetten.