“Joop, ik moet even met je praten. Ik ben weer in verwachting.” Mijn vader keek mijn moeder aan en begon te lachen. “Je zal bedoelen dat je oma wordt meis, onmogelijk dat je in verwachting bent.” “Ook goed” was mijn moeders antwoord, “dan voeden wij over ongeveer acht maanden ons “klein”kind op!”
Er is al veel geschreven over vrouwen en hormonen en wat zij met hun humeur en gedrag doen. Iedere vier weken komt er een moment als je dan kritiek uit op het een of ander, het altijd ligt aan het feit dat je ongesteld moet worden. Of wat te bedenken als je de 40 gepasseerd bent, dan is pas echt het hek van de dam, dan ligt alles aan DE overgang. En met alles bedoel ik dus letterlijk alles, van je humeur tot en met het aanbranden van de aardappels, alles ligt aan het feit dat je van binnen uitdroogt.
Met een glas champagne in onze handen en de beste wensen, namen we afscheid van 2010. Vol goede moed begonnen wij aan 2011. Voor het eerst dit jaar hadden we bijna allemaal goede voornemens. We wilden vooral een gezellig 2011, een jaar waar in het gezin weer wat dichter bij elkaar zou komen, waar de ruzies niet meer centraal zouden staan.
Wij werden als kinderen altijd gewaarschuwd voor kinderlokkers. Als kind heb je hele fantasieën hoe zo’n man eruit ziet. Ik weet nog goed, dat toen ik op de lagere school zat, het gerucht ging dat er een kinderlokker voor de school stond. Hij droeg een lange zwarte cape en zijn gezicht was verborgen onder een capuchon. Heldhaftig als ik en mijn vriendinnetje waren, gingen wij op zoek naar hem. We hebben hem niet gevonden.
Mijn oudste komt binnen en laat vol trots zijn nieuwe gsm zien. Een beetje ongeïnteresseerd kijk ik naar dat voltechnische super moderne ding. “Weet je wat leuk is mam? Hij heeft Google Earth en je kan alle huizen zien die je maar wil zien.”
