High Intensive

Toen Mike, mijn jongste, werd geboren, werd hij meteen doorgestuurd naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam, het oude gebouw. Het leek wel alsof ik van het moderne westen werd teruggezet in een Oostblokland. Sarcastisch vroeg ik me af of ze hier bekend waren met zoiets als bijvoorbeeld een fax. Hij werd opgenomen op de High Intensive Care.

Mevrouw De Moslima

“Had ik jou wat gevraagd?”, gilde de moslima totaly out of control naar me. Ik kijk haar verbaasd aan. Eerlijkheidshalve moet ik hier negatief op antwoorden, maar herhaalde ik: “Ik geloof dat je die oude mevrouw verkeerd begrepen heb, hoor”probeerde ik haar nog vriendelijk duidelijk te maken, wijzend op de vrouw in haar invalidenwagentje die heel beduusd en verward naar het tafereel keek, waar ik onvrijwillig deel uit maakte.

Taks!

Het zijn de algemene beschouwingen. Vol spanning wacht ik op Geert Wilders van de PVV. Wat heeft hij voor ons in petto! De man weet het duffe kamerzooitje altijd wakker te schudden of te houden. En een leuke bijkomstigheid is dat hij Nederland alert houdt. We weten allemaal dat er een begrotingstekort is van miljarden. Ik verwacht niet dat hij het binnen het jaar op lost maar in een jaar of drie moet dat toch lukken?!

Geur!

Ik zit op mijn bed, om me heen ligt de inhoud van mijn kledingkast. Kleding die ik al jaren niet meer heb aangehad ligt als een bonte sprei verspreid op mijn bed. In mijn handen heb ik de blauwe ochtendjas van mijn moeder er naast ligt de mooie witte blouse met brandgaatjes van het vuur wat altijd van haar sigaret afviel. Niet wetende wat ik er mee moest, heb ik ze na haar overlijden in mijn kledingkast gehangen. Mijn gevoel zegt dat het gisteren was, maar de kalender zegt dat het jaar 1994 alweer 15 jaar geleden is.

Tandarts!

“Echt Birdy, het is een zo’n lekker ding, daar doe je graag je mond voor open.” Mijn buurvrouw trok een eng gezicht en zei op een gemaakt zwoel toontje dat ze dan liever wat anders open deed dan haar lieflijke muiltje. Het was half elf en we zaten gezellig aan de koffie. Ik kon niet anders dan praten dan over mijn favoriet onderwerp, namelijk mijn nieuwe tandarts.