Vol goede moed en zin om mezelf eens in een nieuw outfitje te hijsen, toog ik samen met eega en kids richting het winkelcentra. Nog altijd in de veronderstelling dat mijn wederhelft in het bezit is van een flink portie geduld en de engeltjes desnoods koest gehouden kunnen worden met een obliehoorn. Ik weet zelfs manlief enthousiast te krijgen. Jullie willen weten hoe?
Je ziet het overal om je heen… verzadiging. Ingezakte ongeïnteresseerde ik vind het allemaal wel best typetjes. In alle soorten en maten. Ze hangen, steunen en zuchten. Als een zuurpruim gemixt met een kwart citroen en een scheutje azijn in de Smoothymaker geblend.. Zapperdeflappend op de bank dweilend in uitgelubberde joggingbroek. In slaaptoestand afwachtend totdat geluk en levensvreugd hun tuinpad op komt rennen. Totdat…..
Dus niet als een peuter en ook niet als een puber, gewoon als een mammie en ik heb er een poepluier an. Dan maar even niet zoals in de pedagogisch verantwoorde boekkie’s vermeld staat. J/M jullie kennen het potje op. Opvoedkundige Nanny: Ik vind het wel mooi! Kruip lekker zelf door je knokkelige knieën om het dwerg gespuis in die baldadige oogjes te koekeloeren. Wat mot je nou eigenlijk met je Do’s en Don’ts, je strafstoeltje en je lijst vol huisgedragsregels zwart onderstreept op de ijskast geplakt.
