Je ziet het overal om je heen… verzadiging. Ingezakte ongeïnteresseerde ik vind het allemaal wel best typetjes. In alle soorten en maten. Ze hangen, steunen en zuchten. Als een zuurpruim gemixt met een kwart citroen en een scheutje azijn in de Smoothymaker geblend.. Zapperdeflappend op de bank dweilend in uitgelubberde joggingbroek. In slaaptoestand afwachtend totdat geluk en levensvreugd hun tuinpad op komt rennen. Totdat….. De vakantie begint. Want dan gaan ze met de sleurhut naar de camping en gooien alle remmen los. Route du soleil dampt nog na. Handig voorbereid en met de doodskist vastgesnoerd op de imprial. Mochten de gemoederen zo verhit raken na het missen van de juiste afslag dan is het alleen nog een kwestie van netjes opbergen om daarna te kunnen begraven. Waar is pappie? Die ligt lekker rustig mop, neem nog een fruittella. De heldinnen die het gejakker met overgebleven dreinende kinderen op de achterbank hebben overleeft verdienen een Olympische Medaille. ( We zijn er nog niet NEE! )

Wat dan wel weer genieten is…. het ontmoeten van je nieuwe buren op de kampeergelegenheid. Enig ! Helaas is het mij ontschoten een adres voor correspondentie te vragen. Vandaar deze open brief:

Beste Fam. Doorsnee,

Hoe is het nu met jullie? Ook zo lekker uitgerust?

Wat ben ik enorm blij dat ik jullie heb leren kennen. Durf hierbij gerust het woord onvergetelijk te gebruiken. Nooit en te nimmer vergeet ik namelijk de aanblik van jou, beste brave buurman, in je witte onderbroek hoog opgehesen langs mijn plekkie paraderend. Links of rechts dragend? Ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Faxrolletje onder je oksel vastbesloten de dag op kamertje 100 te beginnen. Wat hebben we spannende tijden beleeft zo saam. Weet je nog, dat je die kakkerlak helemaal zelf had gevangen. Wat waren we trots op je. Mazzel dat jij er zoveel verstand van had. Stel je voor! Ik had hem vermorzeld…maar nee! Dan hadden we de larven aan het dansen gehad. Kakkerlakken mag je nimmer verpletteren. Eitjes komen daarbij vrij en dan is het hek van de camping. Moedig gevangen tussen de badmintonrackets in gunde je Zaza* de vrijheid vlakbij het zwembad. Ook hier zal menig feestje over nagesproken worden. Een held ben je!

Wat zeg ik? Niet alleen een held, je bent nog super slim ook. Waarom kom ik nu nooit op het snuggere idee om rond de klok van 8 uur s’ochtends mijn badlakens vast bij het zwembad neer te leggen? Verzekerd van lekkere luie bedjes, zooooo handig. Wat dat betreft bungelt mijn vooruitziende blik mijlen ver onder die van jou.

Maar het allermeest heb ik toch wel van je genoten tijdens de animatie avonden. De mannen tegen de vrouwen… die was goed heh ? Tranen over mijn wangen. Geen schijn van kans hadden die dikke drilbillen het tegenover die weergaloze dans moves van jou. Kwam vast door dat enige Superman shirtje die je aan had. Waar heb je die vandaan? Ach, laat ook maar. Zo een T-shirt siert alleen jou getatoeëerde lichaam. Maar mooi dat jij had gewonnen. En dit kan niet iedereen zeggen. Tof hoor, dat jij de meeste Bh’s uit het publiek had gescoord. Mijn excuses nog dat ik de mijne niet zo snel kon afstaan. Ik lag net op dat moment becocktailed met plaatsvervangende schaamte onder de terrasstoelen weggedoken. Je begrijpt toch dat dit niet aan jou lag.

Nu ik mezelf toch aan het excuseren ben, wil ik nogmaals sorry zeggen voor de overlast die ik jullie heb bezorgt. Het was niet mijn bedoeling om zo hard te lachen tijdens de barbecue. Vergat hierbij dat jullie het zo prettig vonden om
stilzwijgend tegenover elkaar te zitten met de bloemkool en de piepers op tafel. Logisch dat om 22.00 uur al die lol en die overdreven vrolijkheid jou je strot uit kwam. Wie zou dat nu niet vervelend vinden?

Tenslotte wil ik je nog even zeggen dat ik me best een beetje schaam. Nu ik er achteraf over nadenk moet ik toegeven dat je helemaal gelijk had. Het voorstel aan je vrouw om eens een boek van Heleen van Royen of Saskia Noort te lezen had ik nooit mogen plaatsen. Met dit soort onzedelijk geschreven seksueel getinte flut romans krijg je inderdaad een totaal verkeerd beeld van de werkelijkheid. 1 Keer per maand op zondagavond half 11 is heftig genoeg. Stel je voor! Ze zou eens opgewonden raken.

Laat je snel weten wat jullie plannen zijn voor het volgende jaar?

De groeten!

*kakkerlakje van Pluk uit de Petteflat.


7 reacties

DriekOplopers · 27 augustus 2006 op 17:37

Hilarisch verhaal, meesterlijk opgeschreven. Ik heb gesmuld! :laugh: :laugh: :laugh:

Hulde dus!

Driek

Li · 27 augustus 2006 op 18:12

De brief op zich was/is al grappig genoeg.
Het eerste gedeelte is, wat mij betreft, overbodig.

Li

Mosje · 27 augustus 2006 op 20:10

Gelachen heb ik om die brief, heel erg leuk!

(en Li heeft gelijk, die inleiding is compleet overbodig)

pally · 27 augustus 2006 op 22:34

Grappige column met geweldig veel vaart en lekker vet aangezet.
En, ja, ook ik vind de brief genoeg. 😀

Ma3anne · 28 augustus 2006 op 04:19

Een paar jaar geleden stond de hele wijk hier vol met caravans vlak voor de vakanties begonnen.
Dit jaar viel me op, dat er nog maar een paar waren.

Ze hebben misschien deze column ergens gelezen en zijn voorgoed genezen?:-D

Dees · 28 augustus 2006 op 19:13

Ook ik vond het een lekker hilarische brief. Wel had je ook in de brief iets consequenter mogen zijn. De ironie was al duidelijk en op sommige punten geef je net toe aan de verleiding om te benadrukken dat je ironisch aan het schrijven bent. Dat kan zonder. Verder ‘doet’ er nog maar zo een 😀

KawaSutra · 29 augustus 2006 op 09:10

Vast wel weer afgesproken met de vakantiebuurtjes voor volgend jaar op dezelfde camping en het liefst natuurlijk op je ‘eigen’ plek? 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder