Na een lange tijd niet meer in mijn stamkroeg te zijn geweest, had ik op een vrijdagavond eindelijk weer eens de puf om een biertje te gaan happen. Het was prettig te merken dat er in de periode van mijn afwezigheid maar weinig was veranderd. Op enkele tafels en stoelen die vervangen waren na, was al het andere meubilair nog steevast aan de toog te vinden.
Vol energie kom ik ’s avonds na een dag hard werken thuis. Ik loop gelijk door naar de telefoon om een goede vriend te bellen en hem te vertellen over het heugelijke nieuws dat mij vandaag ten deel is gevallen. Ik blader door de notitievelletjes die bij de telefoon liggen om zijn nummer op te zoeken. Tussen deze velletjes valt mijn oog op een kattebelletje dat jij een lustrum geleden daar hebt achtergelaten.
Berlijn, 6 januari 1915
Hallo Sigmund,
Mijn freund. Om maar indirect met de deur in huis te vallen, het gaat niet goed met mij. Mijn vrouw Mileva zal binnenkort van mij scheiden en samen met de kinderen terugkeren naar Zwitserland.
Een nieuwe zomer overwon een milde en genadige winter. De natuur was in het voorjaar ontwaakt en had rijkelijk de vrije loop genomen. Zo ook in de tuin van mijn zus. Van regelmatig onderhoud was geen sprake geweest waardoor haar eigen stekkie langzaam weer tot een jungle dreigde te worden. Ook de Berenklauw had kans gezien te overleven en stak de kop weer op.
