Ooo papier, kom hier.
Ik zal je bekoren, jij geduldig dier. Ooo papier ik wil je beschrijven.
Maagdelijk wit, woorden te kort.
Ooo papier, kroon op het werk,
sierlijk bewogen met de pen aangespoord.
Maar papier, wat is er gebeurd?
Grijs en bedrukt, door de pers gekleurd.
Schreeuwend om aandacht, op het vierkante vlak,
eindigt je weg, onbemind en verkreukeld, in mijn prullenbak.
7 reacties
Mosje · 6 maart 2008 op 16:47
Nou King, je was al nooit lang van stof, maar nu overtref je jezelf.
Beetje een hoog sinterklaasgehalte jammergenoeg.
Neuskleuter · 6 maart 2008 op 18:10
Haha, schrijfanekdotes door schrijvers… Ik vind het schrijven een bijzonder fenomeen, dus inhoudelijk spreekt me dit wel een beetje aan. Maar ik sluit me wel bij Mosje aan.
WritersBlocq · 6 maart 2008 op 18:50
Jammer dat je hem niet in het café hebt gezet, dan hadden we een paar :pint: :pint: kunnen drinken 🙂
arta · 7 maart 2008 op 15:30
Het heeft wel iets, vind ik…
Ik vind de titel echt heel mooi!
🙂
Trukie · 7 maart 2008 op 21:53
Het is geen column, maar wel een heel leuk stukje poëzie.
De dubbele betekenis van de zinnen deden me glim:lach:en.
KawaSutra · 10 maart 2008 op 00:32
Glimlachen, ja dat is het juiste woord.
KingArthur · 10 maart 2008 op 09:57
Gelukkig ben ik weer in de gelegenheid om reacties te kunnen plaatsen. Jammer dat de knipoog niet door iedereen als dusdanig is opgevat. Café of insturen als column? Soms weet ik het ook niet meer. Ik vond hem zelf grappig genoeg om toch als column in te zenden.