Indian Summer

Het was een idee van mijn vriendin. Voor vijf euro per persoon zouden we gaan dineren. Een compleet driegangenmenu. Aangezien we beiden niet zo uitbundig in de slappe was zitten, trok ons dit wel.

Led-leed

Jongens, ik heb hem! De gratis Led-lamp van de Postcodeloterij. Gisteren opgehaald bij de Albert Heijn. Dat wordt besparen, dus geld verdienen! Joepie!

Feest in de voortuin

Het is me deze zomer weer niet gelukt mijn voortuintje naar de maatstaven van mijn buren te onderhouden. Ze zeggen er inmiddels niets meer van, maar hun afkeurende blikken als ze langslopen en er toevallig naar kijken, spreken boekdelen. De walging wordt intenser, als ze maar vermoeden, dat ik ze zie. Ach arme, ze hebben het ook niet getroffen met mij als buurvrouw. Hun keurige grintkaveltjes met potplanten, die mij altijd het gevoel geven, dat ik me op een kerkhof bevind, komen niet tot hun recht naast mijn oerwoud.

Een 50+meid is op haar toekomst voorbereid

Een paar jaar geleden kreeg ik nog de slappe lach toen mijn dochter en ik een keer voor de lol meededen met Nederland in Beweging. Volgens mij zette het blije zij-tik-zij-tik met of zonder armen geen zoden aan de dijk. Althans, ik voelde niets zinvols gebeuren in mijn lijf; soepel en fit als ik toen nog door het leven ging. Maar helaas, de tijd begint me in te halen.

De kunstenaar

‘Hee Marianne! Hoe is het met je dochter?’ buldert het over de parkeerplaats bij de buurtsuper. Ik loop naar de man met zijn kanariegele baseballpet en zoals gebruikelijk schudden we elkaar de hand. ‘Goed. Hoe is het met jou?’
‘Wanneer kom je eens koffie drinken?’ negeert hij mijn vraag. Het vaste ritueel van bijna elke dag. Ik draai het vertrouwde riedeltje af, dat het vast nog wel eens gaat gebeuren.
‘Dat is goed, Marianne!’ roept hij tevreden en sjokt naar de snackbar voor zijn dagelijkse portie softijs. Ik loop de supermarkt binnen.