Anton keek, zoals altijd, eerst nog even in de spiegel. Ja, zijn haar zat netjes. Natuurlijk zat zijn haar elke morgen netjes, maar toch, hij moest nabestaanden nu eenmaal laten zien dat ze op hem volledig konden vertrouwen, dat hij in die verwarrende tijd een rustpunt was. En dat begint Lees meer…
Het is stil. De honden liggen te slapen bij het raam, buiten slapen de eenden. Een grijze lucht met wat blauwe vlekken hangt boven een straat met regenplassen. Er zijn weinig mensen op straat en de mensen die er zijn lijken volkomen geruisloos. Het voelt alsof de spanning wordt opgebouwd, Lees meer…
‘Christus, wat moet ze nou weer?’ mompelde hij slaperig. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ Annet keek naar de wekker en kreunde: ‘kwart over zeven. Het is jouw beurt.’ ‘Lekker is dat,’ mopperde Theo terwijl hij uit bed stapte. ‘Kwart over zeven op zaterdagochtend, je moeder spoort niet. Nou ja, ik Lees meer…
Na elke vraag meteen antwoord geven: Welke kleur heeft sneeuw? Welke kleur heeft papier? Welke kleur heeft een koelkast? Wat drinkt een koe? Echt waar joh? Drinkt een koe melk? Dat is nu framing. Drie keer ‘wit’ was genoeg om je ‘melk’ op de tong te leggen. Meneer Wilders zegt Lees meer…
Het immense mahoniehouten bureau glansde in het zonlicht dat door het raam op het zuiden het ruime kantoor binnenviel. Een enkele blik door de kamer vertelde meteen met wat voor man je hier te maken had; op zijn bureau een uit donker hout gesneden adelaar en massief gouden presse-papiers en Lees meer…
