Met de moed in onze schoenen maken wij ons op om te beginnen aan het jaarlijkse afdelingsuitje. De herinnering aan het uitstapje van een jaar geleden is nog niet verdrongen. De in het weekeinde nordic-walkende theemuts van de administratie troonde ons toen mee voor een fietstochtje door de Groningse bossen. Groningen heeft geen bossen, maar Theemuts wist drie bomen in Oude Pekela en na vier uur tegenwind wees zij ze aan.
Jij wilt natuurlijk niet al te veel zeuren, en al helemaal niet te boek staan als iemand die overal een punt van maakt, maar gisteren vloog er een paarse banaan door de tuin.
“Er vloog een paarse banaan door de tuin”, zei jij tegen jouw vriendin.
“Dat kan niet”, reageerde zij. “Bananen zijn geel.”
Jouw vriendin is behoorlijk algemeen ontwikkeld, maar wel van het type ‘wat ik niet gezien heb, dat bestaat niet’.
Het zal je maar overkomen. Een vrouw een paar huizen verderop heeft het leven geschonken aan een krokodillenjong. Dat was even schrikken. Vooral voor de ouders zelf. Die hadden gerekend op een roze baby.
Keurig leefde jij de afspraken na. De bondscoach vroeg jou om hangende spits te zijn, en jij bungelde dat het een lieve lust was.
De keer erop werd jou gevraagd om in de ruit naar achteren te spelen, en dus speelde jij naar achteren. Zozeer zelfs dat een medespeler schreeuwde dat het doel van de tegenstander de andere kant op was.
Ik wil natuurlijk niet arrogant overkomen, en ik wil al helemaal niet beweren alles te weten, maar ik geloof dat de Punt aan het verdwijnen is. De Punt als leesteken heeft al jaren afgedaan, en kruisPunten worden vandaag de dag steeds vaker vervangen door rotondes, maar die bedoel ik niet. Het gaat mij om een Punt die je kunt hebben.
