Schrikbaring

Het zal je maar overkomen. Een vrouw een paar huizen verderop heeft het leven geschonken aan een krokodillenjong. Dat was even schrikken. Vooral voor de ouders zelf. Die hadden gerekend op een roze baby. De moeder was in alle staten. Dit heb ik niet gewild, riep zij. Nou, ik wel dan?, zei de vader. De verloskundige kwam tussenbeide. Hij is helemaal gezond hoor, suste zij, en kijk eens wat een mooie tandjes. De moeder huilde. Zij had nog wel borstvoeding willen geven, maar met zulke tandjes kon je dat wel vergeten.
De vader dook direct in zijn verzekeringspapieren. Als hij het niet dacht. Nergens werd gerept over krokodillen. Dat wordt kromliggen dus, of zou er iets in de kleine lettertjes staan? Hij belde direct. Nee meneer, zei de verzekeringsman, krokodillen vallen geheel onder het eigen risico.
De ouders van de moeder waren uiterst begripvol. Zij hadden al een kinderwagen gekocht, maar ruilden deze ijlings in voor een terrarium. Er zit garantie op hoor lieverd, zei oma, vind je de kleur mooi? Opa zat piekerend in de woonkamer. Kun je met een krokodil ook voetballen? Of wordt dat alle dagen zwemmen?
De vriendin van de moeder telefoneerde direct. Van harte meid, wat leuk, een krokodil. Hoe noemen jullie hem? Of is het een haar? Tja, helaas, we kunnen niet op kraamvisite komen. Drukdrukdruk, wij moeten met ons schildpadje naar het consultatiebureau. Zij eet zo slecht de laatste tijd. Gelukkig gaat het op school erg goed met haar.

’s Avonds, toen de kraamhulp naar huis was, lagen de ouders op bed. Het krokodilletje slapend tussen hen in. Zie je nou wat er van komt?, zei de vader. Maar chatten is zo leuk, antwoordde de moeder, en het leek echt een hele aardige man. Internetseks, bromde de vader, begin er nooit meer aan. Je weet nooit met wie of wat je van doen hebt.