Een ei hoort erbij!

Net als ieder ander mens moet je op een dag afscheid nemen van iemand die je dierbaar is en daar ben ik geen uitzondering op. Soms komt een afscheid abrupt terwijl je juist voor andere mensen bid dat het maar snel gebeurd mag zijn.

Schaak op de mat!

Pleuro staat voor de hoofdingang van het stadion in Waalwijk. Het is 21 december 2003, anderhalf uur voor het begin van de wedstrijd tussen RKC Waalwijk en Feyenoord. Een portier maakt zich wat breder, niet van plan het dametje naar binnen te laten. “Maar ik ben pleuro”, zegt ze manmoedig. De portier lijkt nauwelijks onder de indruk: “Die van die flauwe column op columniks.en.el?” “Inderdaad! Dat ben ik!”, bekent pleuro.

Beste F. de H te A.

Beste F. de H te A,

Omdat ik weet dat u liefst anoniem blijft, gebruik ik uw initialen, tenslotte hoeft niet iedereen te weten dat u Foppe de Haan bent, trainer van sportclub Heerenveen. Enige weken geleden ontving ik uw brief, ik heb me eerst meer in deze zaak willen verdiepen, omdat ik ook wel inzag dat het een zeer gecompliceerd probleem is.

Lieve Mona

Lieve Mona,

Ik schrijf je deze brief vanaf het toilet in het een filiaal van de V&D (eentje die nog niet gesloten is) Mijn vrouw is ondertussen op jacht naar wat kerstkoopjes voor de komende kerst. We zijn drie uren geleden hier binnen gekomen, maar ik durf er niet meer uit. Ik schaam me. Diep. Heel diep. Op dit moment ben ik hoofdtrainer van een club uit middenmoot van de Holland Casino Eredivisie. We hebben heel succesvolle jaren achter de rug en nu gaat het een beetje minder. In de competitie gaat het dramatisch slecht en ook de wedstrijden om de Amstel Cup waren om te janken. We bakten we er helemaal niets van.