Mijn slaapvertrek is heel tactisch gestationeerd aan de straatzijde. Het rustieke Eldorado waarin ik de nachten doorbreng bevindt zich aan een autoweg, diagonaal nabij een befaamde coffeeshop. Ik heb natuurlijk niets tegen de coffeeshop. Ettelijke uren bracht ik eens door in de zogeheten koffiewinkel. Nooit heb ik een kop koffie besteld. Het is een periode welke met geen betere uitdrukking geformuleerd kan worden dan het simpele ‘hahaha’.
‘Wat leuk als jij hier komt wonen, dat zou nog eens gezellig zijn’, de vrouw blijft even voor mij staan. Waarschijnlijk verwacht ze een even vriendelijke reactie. Ik ken haar niet. Zij kent mij niet. Ik vertrouw het even niet. Wat is de insteek van haar enthousiasme. Spreek ik haar zo sterk aan dat zij vanavond de woonbron zal contacteren, zal zij hen dreigen te verhuizen wanneer ik geen intrek neem in de leegstaande woning. Kent zij de man die naast mij staat en ziet ze hem liever gaan dan komen.
‘Een pentagram blijft een pentagram!’ en dit gezegd hebbende visualiseerde mijn gesprekspartner het blok aan mijn been en wierp mij ten water. Voor het gemak vergat hij even de Christelijke betekenis van het verwerpelijke symbool. Ik besefte mij dat het niet het aangewezen moment was om over de wonden van Christus te beginnen.
De jongeman was gevechtsklaar sinds het ogenblik dat zijn oog op mijn ketting viel. Hij viel aan, bewapende zich, beledigde en knuppelde neer. Hij zou de strijd verliezen. Voor zover er iets te winnen of verliezen viel.
‘Ik stop met de koffie.’ Een besluit van groot formaat. Voor iemand als ik dan ook een zeer dappere onderneming welke mij de komende dagen volledig in zijn grip zal houden. Toch ben ik vastberaden. Al die troep in mijn lijf is nergens goed voor. Standvastig en vol zekerheid stap ik driftig de toekomst tegemoet. Groene thee in de ene hand, trillend met de andere.
Ik wil gillen, schreeuwen, huilen wanneer ik mijn zin niet krijg. Laat mij met deuren slaan en tegen kasten schoppen als het even niet wil lukken. Ik wil tegen de mevrouw van incasso gillen puur omdat haar antwoord nee is. Ik wil rollen door het zand in wind, regen en zonneschijn. Mijn snotneus afvegen aan jou trui en dan heel hard lachen. Ik wil geen besef van geld en werk maar gewoon een ijsje.
