Na lang aandringen en op een anderhalve dag plannen kreeg ik toch de toelating om naar de strandfuif te gaan. Het startte allemaal aan de inkom waar we stonden te wachten op nog enkele vrienden.
Sarina, de enigste vriendin die ik daar kende stelde me voor aan haar vriendengroepje. Wat me al onmiddellijk opviel dat het allemaal meisjes waren, buiten die ene jongen. De jongen, Ward, was al snel mijn maatje geworden. Hij zit op dezelfde school als mijn beide broers en zat vroeger in dezelfde rotschool als ik nu zit. Na twee jaartjes in die school ging hij naar mijn oude school.
We hebben elkaar dus al jaren net misgelopen, we hebben samen vier maanden op dezelfde school gezeten en ontmoeten elkaar pas nu voor het eerst. Ook werd al snel duidelijk dat we veel gemeenschappelijke vrienden en kennissen hebben, weer zo’n plek waar we elkaar hebben misgelopen…
We praatte over verschillende onderwerpen van een brandalarm tot een bumperpaaltje. Het werd avond en de koude daalde neer, maar niemand zag je rondlopen met een pull of een dikke jas. Jonas kon nergens heen met zijn pull, ik hield die dan maar bij totdat ik vertrok.
Jonas kende om de meter iemand, hij moest met iedereen zijn praatje doen. En dat terwijl ik om de meter iemand probeerde te ontwijken.
De fuif op zich was voor ons niet de typische fuif zoals men wel kan verwachten. Af en toe drongen we tussen het volk door op zoek naar dat ene vriendengroepje waar ik oorspronkelijk mee zou rondlopen. De andere momenten werden we getrakteerd door zijn vrienden en dan weer op andere momenten liet hij mij de omgeving zien zoals het jeugdhuis.
Wanneer het voor mij tijd was om te vertrekken liep hij met me mee naar de plek waar ik had afgesproken met mijn chauffeur. Met een simpele kus vertrok ik, ik zwaaide nog even en zag hem nog even nakijken.
Op korte tijd heb ik iemand vrij goed leren kennen. Het overkwam me nog nooit om op m’n eentje zo goed uit mijn woorden kon komen bij een volslagen onbekende. Zal ik hem ooit weerzien??
8 reacties
Eddy Kielema · 29 september 2005 op 18:06
[quote]Met een simpele kus vertrok ik[/quote]
Nu ben ik wel nieuwsgierig wat een simpele kus is: eentje op de wang of toch op de mond of wellicht een voorzichtige tongzoen..??
KawaSutra · 29 september 2005 op 20:34
[quote]Op korte tijd heb ik iemand vrij goed leren kennen.[/quote]
Ik niet en dat vind ik een beetje jammer van dit verhaal. ’t Is een beetje nietszeggend. Je had er een aardige karakterschets van Jonas (of was het Ward?) in kunnen verwerken. Volgende keer wat meer diepgang, dat lukt je vast. 🙂
klungel · 30 september 2005 op 07:59
Dit is nou wat ik noem een leuk niemendalletje. Het leest lekker vlot en leuk weg, maar wat is nou de boodschap? Of is die er gewoon niet. Ben je nu verliefd of niet?
Louise · 30 september 2005 op 09:19
Een avondje uit, lekker ontspannen en zo leest het ook 😉
Trukie · 30 september 2005 op 11:22
[quote]De jongen, Ward, was al snel mijn maatje geworden. Hij zit op dezelfde school als mijn beide broers en zat vroeger in dezelfde rotschool als ik nu zit. Na twee jaartjes in die school ging hij naar mijn oude school.[/quote]
[quote]Zal ik hem ooit weerzien??[[/quote]
Wie weet, maar de vraag is meer wanneer
Geertje · 30 september 2005 op 13:06
[quote]Sarina, de enigste vriendin [/quote]
Enigste betekend leukste, je bedoelt waarschijnlijk enige. 😉
wendy77 · 30 september 2005 op 13:17
[quote]Enigste betekend leukste, je bedoelt waarschijnlijk enige[/quote]
En betekend is dan weer met een t op het eind 😉
Mosje · 30 september 2005 op 21:19
[quote]Zal ik hem ooit weerzien??[/quote]Vast wel, je moet vriendjes zien als een project, en projectmatig werken dus. Heb ik zo net geleerd via een andere column, tenzij ik het verkeerd begrepen heb natuurlijk. In dat geval moet je routinematig werken of improviseren. Volgens mijn studieboek althans.
😉